انسان بعد از زمین در کجا زندگی می کند؟

پاسخی جالب به سوال در مورد زندگی انسان پس از کره زمین

یکی از بزرگ ترین سوالات بشر در مورد کره زمین در واقع زندگی پس از زمین است. مقاصد زندگی انسان پس از کره زمین کجاست؟

احتمالا کره‌ی خاکی ما به زودی از دست اقدامات بشریت به تلی از خاک تبدیل خواهد شد. دور و بر خود را نگاه کنید ٬ زمین بیش از هر موقع دیگری پتانسیل از هم گسیستگی را دارد. زمینی که خداوند به‌صورت بکر و دست نخورده به ما بخشیده حالا تبدیل به جایی شده است که ممکن است دیگر برای سکونت مناسب نباشد. بگذارید با خود رو راست باشیم. اگر روزی زمین نابود شد مقصد بعدی ما کجاست؟

مکان اول: مریخ

کره زمین

مریخ از لحاظ نزدیکی به زمین در اولویت است. اگر بخواهیم با فضاپیما به مریخ برویم بین 6 تا 9 ماه در راه هستیم. در این قطب‌های سیاره یخ وجود دارد و آب مایع در منابع زیر زمینی آن احتمال وجود دارد. مریخ دارای جو بسیار نازکی است که می‌تواند ما را از تعداد کمی از اثرات خطرناک اشعه خورشید مصون بدارد.

چرا به مریخ نرویم؟

اتمسفر نازک مریخ بسیار دلهره آور است و البته ممکن است موجب گرفتن جان ما شود. آب در سطح مریخ بلافاصله بخار خواهد شد و بهتر است به فکر شنا در سطح این کره نباشید. شب‌های مریخ بسیار بسیار سرد است. احتمالا شما و وسایلتان یخ خواهید زد. البته انسان در حال انجام مطالعاتی است تا با دستکاری بر روی اتمسفر مریخ آن را دلخواه خود کند.

مکان دوم: ماه

زندگی در ماه

نزدیک ترین نقطه به زمین است. می‌توان در عرض چند روز (و یا حتی با تکنولوژی‌های جدیدی که در آینده ساخته خواهد شد در عرض چند ساعت) به ماه رفت. دانشمندان معتقدند که در سطح ماه احتمالا آب وجود دارد. در زیر سطح خاکی ماه گدازه‌های آتشفشانی وجود دارد که می‌تواند گرمای مورد نیاز شهر‌ها را تامین کند. احتمالا ماه در زیر پوست خود منابع ارزشمندی مانند سیلیکون که برای ساخت صفحات خورشیدی استفاده می‌شود نیز دارد.

نقاط ضعف ماه چیست؟

این قمر زمین جو ندارد و خب تنفس بدون دستگاه برای انسان غیر ممکن است. تابش پرتو‌ های مضر خورشید حیات را برای او سخت می‌کند. گرد و غبار بر روی ماه به‌شدت عذاب آور است و غیر قابل تحمل.

مکان سوم: زهره

مقاصد زندگی انسان

فکر کنید به سیاره‌ی زهره رفته‌اید. در این سیاره احتمالا در اولین لحظه تکه تکه خواهید شد. فشار معمولی زهره همانند آن است که 900 به زیر آب اقیانوس بروید. دردناک است و البته زجر آور. بهتر است فکر سیاره زهره را از سرمان بیرون کنیم اما یک لحظه صبر کنید. گفته می‌شود ناسا برای تنفس در جو این سیاره ماسک‌هایی را طراحی کرده است که می‌توان به راحتی در جو زهره به تنفس پرداخت. انسان قصد دارد تا برای مطالعه‌ی بیشتر طی پروژه‌ی HAVOC  بالنی را به زهره پرتاب کند و مطالعات خود را تخصصی‌تر کند.

دلایلی که بهتر است زهره را فراموش کنید:

در زهره همانند زمین باران می‌ بارد اما چه باران هایی؟ باران‌های اسیدی! باران‌هایی که دارای اسید سولفوریک هستند و به شدت خطرناک و کشنده‌اند. مسافت نسبت زیاد زهره با زمین نیز تا حدودی کار را دشوار کرده است. همچنین براساس تحقیقات انجام شده انسان برای تامین آب و فلزات مورد نیازش در سیاره ونوس (نام دیگر زهره) باید فکر چاره‌ای بیاندیشد.

مکان چهارم: تایتان

تایتان یکی از قمر‌های زحل است که مقصد بعدی مسافران زمینی نام گرفته است. این قمر که به دور زحل می‌چرخد دارای دریاچه‌های آبی بزرگ است که مشکل اصلی انسان یعنی آشامیدن را به کلی رفع می‌کند. سطح تایتان از متان خالص پر شده است. فشار تایتان 1.4 برابر زمین است و شما احتمالا بدون هیچ‌گونه لباس مخصوصی برای دفع فشار هوا و فقط با یک ماسک تنفس٬ می‌توانید در تایتان قدم گذارید.

نیتروژن، متان و آمونیاکی که در جو تیتان وجود دارد می تواند به عنوان کود استفاده می شود.

نقاط ضعف:

 برای رسیدن به تایتان باید مسافت زیادی را طی کنیم. دمای تایتان در یک روز عادی 180 زیر دمای انجماد است و کمتر موجودی می‌تواند در این دما سکونت گزیند.

مکان پنجم: کالیستو

خود من نیز اسم این قمر مشتری را نشنیده‌ام. این قمر مشتری همانند اروپا معروف نیست اما می‌تواند برای انسان قابل توجه باشد. این قمر کمتر از اقمار دیگر مشتری از این سیاره‌ی گازی متاثر است. فضاپیماها عکس‌هایی از تکه‌های یخ در سطح کالیستو دیده‌اند که احتمالا نوید دهنده‌ی یک اقیانوس بزرگ آب شور است 50 تا 200 کیلومتر عمق دارد.

چرا باید قید کالیستو را بزنیم؟

همانند تایتان باید چندین سال در راه باشیم تا بتوانیم به این محل برسیم. فضای کالیستو برای زندگی آن‌قدر ها هم مساعد نیست و شکننده است. پنل‌های خورشیدی در این قمر قابل استفاده‌اند اما بازده‌ی نمونه‌های زمینی را ندارند.