این مارها پس از سپری کردن روزهای سرد زمستان در گودال های زیرزمینی دوباره در فصل گرما به سطح زمین می آیند و از عمق به سطح به اصطلاح ییلاق و قشلاق می کنند.
منیتوبا در اصل و پیشینه خود اقیانوسی بزرگ بوده است که آب آن در طول تاریخ خشک شده است. شاید این منطقه آب نداشته باشد، اما خاک و بستر آن هنوز اقیانوسی است. لایه سطحی آن نیز صخره های آهکی هستند که همه منطقه را در بر گرفته اند. به همین دلیل، هزاران سوراخ و غار و تونل در خود دارد. آب باران در میان این منافذ می لغزد و این صخره ها را در قسمت های سطحی ترک می دهد. همین مساله منجر به ایجاد بسترهای برکهمانند و گودال می شود.
هنگامی که برف ها آب می شوند، این مارها از لانه های خود بیرون می آیند و روی زمین خشک شاداب و خوشحال زندگی خود را ادامه می دهند. در همین فصل جفت گیری هم می کنند و در نهایت نیز منظره ای که در تصاویر می بینید را درست می کنند.