ترانه علیدوستی و بیماری عجیبی که به آن مبتلا است + عکس

ترانه علیدوستی بازیگر پرطرفدار و دوست داشتنی کشورمان از بیماری باکلاس و عجیبش در فضای مجازی رونمایی کرده است.

 ترانه علیدوستی در حساب توئیتر خود به تازگی از ابتلایش به کلاستروفوبیا به صورت حاد خبر داد. این عارضه اما چه علائمی دارد و فرد مبتلا به آن از چه مشکلاتی رنج می‌برد؟

ترانه علیدوستی در صفحه توئیترش از بیماری حادی که دچار شده، سخن گفت و اذعان کرد به خاطر این بیماری به ندرت می تواند سوار مترو یا اتوبوس شود.

ترانه علیدوستی بازیگر سینما و تلویزیون در پست های صفحه توئیترش از ابتلا به بیماری “کلاستروفوبیا یا تنگناهراسی” خبر داد و اذعان کرد به دلیل مبتلا بودن به این بیماری به ندرت می تواند سوار مترو و اتوبوس یا آسانسور بدون آینه شود.

نوشته ترانه علیدوستی درباره بیماری اش

ویدئویی که از بد شدن حال ترانه علیدوستی در میان جمعیتی که به استقبال عوامل فیلم فروشنده در فرودگاه رفته بودند منتشر شد، بهانه ای شد تا کاربران دلیل آن را از وی جویا شوند و او در پاسخ به سوالات آنها پرده از بیماری خود برداشت.

تنگناهراسی یا ترس از محیط بسته یا کلاستروفوبیا به ترس از گیر کردن در یک مکان تنگ و راه گریز نداشتن گفته مي‌شود. فرد مبتلا به اين عارضه مثلا سوار آسانسور نمي‌شود يا از ورود به تونل مي‌ترسد و اگر اين كارها را بكند بسيار مضطرب خواهد شد و احساس خفگی خواهد كرد.به عنوان نمونه ترانه عليدوستی اعلام كرده كه به خاطر اين عارضه نمی تواند از اتوبوس يا مترو استفاده كند.

رنج اين عارضه وقتی بيشتر می شود كه فرد نياز به حضور در چنين مكان‌هايی مانند تصويربرداری ام‌آر‌آی داشته باشد. فرد مبتلا کلاستروفوبیا فضای بسته دستگاه ام‌آرآی بسيار وحشت‌آور و ترسناك است. آنها فكر می كنند در اين مكان ها و شرايط خاص ممكن است از ترس بميرند.

اتاق‌های کوچک و یا قفل‌شده، تونل، آسانسور، مترو، جمعیت‌های شلوغ هریک به تنهایی می‌تواند محرکی برای شروع علایم باشد. فردی که در مواجهه با یکی از این شرایط دچار بروز علایم می‌شود، معمولاً در مواجه با سایر شرایط نیز دچار این حالت می‌شود.

افراد مبتلا به اين فوبيا از قرار گرفتن در فضاهايي که موجب ترس آنها و به وجود آمدن اضطراب در وجودشان ‏می شود، اجتناب مي‌کنند. برخی همچنين سعی مي‌کنند اين فوبيا را مخفی نگه دارند تا ديگران متوجه نشوند و براي ‏آنها مشکلي ايجاد نشود. برخي افراد که براي اولين بار در يک فضاي بسته دچار حمله اضطرابي مي‌شوند، در آينده اين ترس در ‏آنها شرطي‌سازي می شود و اين باعث می شود تا از همه فضاهای بسته، ترس و هراس داشته باشند.‏

برای همين اين‌گونه افراد رفتار خاص خودشان را دارند و مثلا به محض ورود به يك مكان دربسته اقدام به باز كردن پنجره‌ها می كنند يا در نزديك‌ترين صندلی به در ورودی يا خروجی می نشينند. اگرچه اين رفتارها به آن‌ها آرامش می دهد اما كل ترس و اضطراب را از بين نمي‌برد.

تنگناهراسی حاداغلب به عنوان یک اختلال اضطراب دیده می‌شود و می‌تواند به وحشت‌زدگی منجر شود. بررسی‌ها نشان می‌دهد که ۵ تا ۷ درصد از مردم جهان دچار تنگناهراسی هستند ولی تنها درصد کمی از آن‌ها از درمان روانپزشکی برخوردار شده‌اند. علایم این هراس می تواند شامل احساس ترس شدید از گیرافتادن و محدودیت، ترس شدید از خفه‌شدن، تمایل شدید به رفتن به مکان ها باز، اضطراب و نگرانی، احساس تنگی‌نفس و متعاقب آن نفس‌نفس‌زدن، طپش‌قلب، نفس نفس زدن، غش کردن، تعریق و ضعف و احساس خستگي باشد.

عموماً پديده يادگيری در فرزندان و پايه ژنتيکی، هر دو می توانند در ابتلا به اين ترس در کودکان مؤثر باشند. ‏به عنوان نمونه اگر کودکی به عنوان تنبيه در حمام يا انباری قرار گيرد و به طور اتفاقی دچار حمله اضطرابی شود ممکن است ‏با پديده شرطی سازي، ترس از فضای بسته برای هميشه در او به وجود آيد.

درمان تنگناهراسی از طریق دارو درمانی، روان‌درمانی (حساسیت‌زدایی منظم، غرقه‌سازی، سرمشق‌گیری و تنش کاربردی)، هیپنوتیزم و خانواده‌درمانی امکان پذیر است. درمان با داروهای ضداضطراب مانند بنزودیازپین‌ها، بتا بلاکرها و مهارکننده‌های مونو آمینو اکسیداز و سایر داروها مانند بوسپیرون امکان پذیر است. همچنین می توان از نوروفیدبک و بیوفیدبک نیز در درمان غیر دارویی هراس به عنوان روش مکمل دارو درمانی یا در موارد مقاوم به درمان دارویی استفاده کرد.

علایم اصلی : احساس ترس شدید از گیرافتادن و محدودیت،ترس شدید از خفه‌شدن،تمایل شدید به رفتن به مکان‌ها باز،اضطراب و نگرانی،احساس تنگی‌نفس

نشانه‌ها: نفس‌نفس‌زدن (تاکی‌پنه)، تپش‌قلب (پالپیتیشن)، تعریق، ضعف