7. شهرت آقای قدیانلو تنها محدود به ایران نیست. روزنامه لوموند در سال ۱۳۸۸ در مطلبی که به طرح زیباسازی در شهر تهران پرداخت، نوشته بود: «مهدی قدیانلو هنرمند ایرانی معتقد است كه جایگزینی نقاشیهای دیواری فعلی با نقاشیهای پیشین مثلا با مضمون صلح را میتوان یک حركت انقلابی در ایران نامید.»
8. تاکنون انتقادهای زیادی به تصاویر و نقاشیهایی که پیش از این بر دیوارهای شهر تهران نقش بسته بود شده است. برخی معتقدند، بسیاری از این تصاویر برای مثال در طول سالهای جنگ تنها با هدف پاسداشت «شهدای جنگ» نقاشی شده است. تصاویری که حالا با گذشت سالیان نیاز به تغییراتی اساسی دارد.
9. آقای قدیانلو در مورد طرح اولیه برای هر یک از کارهایش میگوید: «وقتی كاری به من پیشنهاد میشود، دوست دارم بدانم در فضای آن محل چه میگذرد. از یک صبح تا غروب در منطقه گشت میزنم و دیواری كه قرار است روی آن كار انجام شود را از زاویههای مختلف بررسی میكنم.»
10. مهدی قدیانلو میافزاید: «در نقاشیهای روی دیوار بیشتر توجهم به انسانها است. سعی میكنم به انسانها از نزدیگ نگاه نكنم. در كارها درگیر اشخاص نشوم و از دورتر مردم را ببینم. كارهای من اكثرا به صورت دستهجمعی است. برای اضافه كردن جذابیت بصری سعی میكنم از اتومبیل، به هم ریختن نیروی جاذبه و… استفاده كنم تا بتوانم داستانی را كه میخواهم، بگویم.»
11. قدیانلو به مشکلات کارش نیز اشاره میکند و میگوید: «وقتی قراردادی بسته میشود، تورم در آن پیشبینی نمیشود. این مسئله یکی از دلایلی است که سبب میشود، كارهایی طراحی كنیم كه خلوت باشند تا بتوانند هزینهها را اینگونه جبران كنند. یكی دیگر از مشكلاتی كه سر راه نقاشی دیواری هست، وجود تخریبگرها است. در مكانهایی كه نقاشیها در دسترس هستند، امكان خرابكاری بیشتر است.»
12. آقای قدیانلو لذت زمانی که طراحیهایش را در ابعاد بزرگ روی دیوارهای شهر میبیند را غیرقابل وصف میداند و میگوید: «با وجود این لذت غیر قابل وصف، آثار هنری شهری به مرور زمان از بین میروند و جایشان را به كارهای جدید میدهند. باید قبول كنیم كه این كارها دائمی نیستند و روزی كارهای بهتر از هنرمندان جوانتر جایگزینشان میشوند.»
13. تعامل با مردم، به گفته قدیانلو بهترین بخش كار او است. او در این باره میگوید: «اینكه شهروندان میآیند و ابراز احساسات میكنند همیشه برایم جالب بوده و هست.»
14. کارهای مهدی قدیانلو این روزها حال و هوای بهتری را به شهر خاکستری تهران هدیه کرده است. مهدی قدیانلو میگوید: «امیدوارم توانسته باشم، کمی انسجام و یا حداقل رنگ به چهره مغشوش معماری آلوده و دود گرفته شهر بیاورم.»