مصاحبه ای خواندنی با سعید معروف والیبالیست معروف !+ عکس

آقای سعید معروف همانند فامیلیه خود که معروف است در والیبال هم معروف است… سعید معروف یکی از بهترین والیبالیست های این روزهای جهان در کنار دیگر آسمانخراش های ایرانی است.والیبال ایران طی سال های اخیر پیشرفت قابل توجهی داشته و از سطح آسیا فراتر رفته و جهانی شده است. «سعید معروف»، پاسور تیم ملی که به عنوان بهترین پاسور آسیا و جهان انتخاب شده، یکی از امیدهای ایران برای درخشش در مسابقات لیگ جهانی است. او معتقد است فدراسیون والیبال برنامه ریزی و تدارک خوبی برای تیم ملی به منظور شرکت در این مسابقات در نظر گرفته است و اگر این برنامه خوب اجرا شود، می توانیم در مسابقات جهانی از گروه مان صعود کنیم. تماس های زیادی داشتیم مبنی بر گفتگو با والیبالیست های خوب کشورمان، این شماره با سعید معروف گفتگو کردیم…

بچه ارومیه هستم

میر سعید معروف، متولد 28 مهر سال 1364 در ارومیه که تحصیلاتش را در رشته تربیت بدنی ادامه داده است. او ساکن تهران است و یک خواهر دارد. پدرش بازنشسته بانک مسکن و مادرش خانه دار است. می گوید: «از 13 سالگی والیبال را شروع کردم. به خاطر علاقه ای که به این رشته داشتم، قبل از آن هم بازی می کردم اما از 13 سالگی به طور جدی والیبال را پیگیری کردم.از سویی، دایی هایم هم والیبالیست بودند که البته الان مربی اند… «جهانگیر، نوبخت، خوشبخت و وحید سیدعباسی». اوایل که والیبال بازی می کردم، قدم کوتاه بود. به اجبار در پست پاسور می ایستادم تا اینکه کم کم پاسور شدم.»

 

به گزارش تکنازآقا سعید می گوید: «من به خیلی از رشته های ورزشی سرک کشیدم. حتی عنوان هم دارم. نفر سوم دوی صحرانوردی استان آذربایجان غربی هستم، قهرمانی بسکتبال، سوم مدارس در هندبال؛ اما آخرش اصالت خانوادگی ام را حفظ کردم (با خنده). البته با تشویق دایی هایم والیبالیست شدم.»

پدرم دلش می خواست درس بخوانم

مادرم همیشه حامی من بوده و اجازه می داد همانطور که دلم می خواهد تصمیم بگیرم اما پدرم خیلی دلش می خواست من درس بخوانم. مخالف ورزش بود اما خب من از آنجا که بچه حرف گوش کنی نیستم والیبالیست شدم. من دیپلم ریاضی بودم و همیشه جزو شاگرد اول های مدرسه … پدرم دوست داشت من دکترای رشته فیزیک هسته ای بگیرم! اما نشد. از مدرسه نمی زدم اما وقتی پیش دانشگاهی بودم والیبال را جدی تر پیگیری می کردم، به همین خاطر معمولا کلاس ها را تعطیل می کردم و می رفتم تمرین. همین مسئله باعث شد درسم افت کند.

با مقاومت ارومیه شروع کردم

از سال 79 والیبال باشگاهی را شروع کردم. کارم را با تیم مقاومت ارومیه شروع کردم و بعد از آن به پگاه ارومیه رفتم. صنام تهران و استقلال گنبد تیم های بعدی من بودند و بعد از آن هم به سایپای تهران آمدم. از سال 1380 به تیم ملی نوجوانان دعوت شدم و بعد از آن به تیم ملی جوانان؛ الان هم در خدمت تیم ملی بزرگسالان هستم.

والیبال مثل فوتبال نیست

متاسفانه یا خوشبختانه به جز والیبال، هیچ کار دیگری ندارم. البته در والیبال ایران پول در حد بخور و نمیر می دهند! بعضی دوستانم می گویند چرا فوتبالیست نشدی تا پول خوبی دربیاوری! هر کسی یک عشقی دارد. فوتبال؛ پول و معروفیت دارد اما والیبالیست شدن کار هر کسی نیست. والیبالیست شدن خیلی سخت است.

ازدواج یک اتفاق بی برنامه است

آشپزی بلد نیستم. متاسفانه همیشه زمانی که تنها باشم به رستوران می روم. خوشبختانه ازدواج هم نکرده ام! (می خندد) به نظرم ازدواج یک اتفاق بی برنامه است و خود به خود پیش می آید.

بهترین پاسور آسیا و دنیا

در ورزش های گروهی، روی افتخار شخصی نمی توان مانور داد اما چون این عنوان حدود 15 سال دست کره، ژاپن و چین بود؛ مهم بود. من خیلی خوشحالم که این اتفاق افتاد و بهترین پاسور آسیا و جهان از تیم ایران انتخاب شد. همه چیز تمرین و پشتکار است ولی پاسوری یک چیز ذاتی است. اگر استعداد نداشته باشی، هر چقدر که کار کنی و تمرین داشته باشی، جواب نمی دهد. یک چیزهایی هم با تجربه و کار کردن به دست می آید تا پاسور خوبی بشوید. باید اشاره کنم که پاسور، قدرت ریسک بالاتری نسبت به بقیه بازیکنان در والیبال دارد و به اصطلاح ریسک پذیرتر از دیگر بازیکنان است.

ما پیشرفت کردیم

والیبال ما به جایی رسیده که حالا دیگر قدرت های بزرگی چون برزیل و ایتالیا را مثل آب خوردن شکست می دهد. اشتباه نکنید، آنها ضعیف نشده اند؛ ما بیش از حد پیشرفت کرده ایم و قوی شده ایم. بچه های ما بیش از اندازه زحمت می کشند و مطمئن هستم با پتانسیلی که در کشور داریم روزی می توانیم قدرت اول دنیا شویم.

بزرگترین افتخار

بزرگترین افتخار زندگی ام این است که مادرم کنارم است. همیشه با مادرم تلفنی صحبت می کنم. صدای او به من انرژی خاصی می دهد، برای همین هر طور شده چند ثانیه ای با او حرف می زنم تا از لحاظ روحی شارژ شوم.

از لابلای حرف های سعید معروف

* حسرتی در زندگی ندارم، خدا را شکر می کنم و از خدا می خواهم که هیچ وقت هم نداشته باشم.* من بچه محل خیابان عطایی ارومیه هستم. 80 کیلو وزن و 189 سانتیمتر قد دارم.* دیپلم ریاضی گرفتم و با وجود علاقه ای که به مهندسی داشتم، به خاطر کسب اطلاعات بیشتر در مورد والیبال، دانشجوی تربیت بدنی شدم.* موسیقی را خیلی دوست دارم و اگر بتوانم می خواهم نواختن یک ساز ایرانی را یاد بگیرم. فعلا ساز تخصصی ام «سوت» است!* فوتبال ایرانی زیاد نگاه نمی کنم ولی اروپایی ها را از دست نمی دهم و معتقدم تماشا کردن فوتبال جذابتر از بقیه رشته هاست. طرفدار بارسلونای اسپانیا هستم.امیدوارم از این مصاحبه لذت برده باشید و همچنین برای سعید عزیز آرزوی موفقیت هرچه بیشتر داریم.