بیوگرافی آشا محرابی

تولد: 1352، تهران. تحصیلات : فوق لیسانس روابط بین الملل. شروع حرفه ای دوبله : 1381. اولین نقش شاخص : سریال جنایتهای غیرحرفه ای(آنا) . سایر فعالیتها : بازیگری تئاتراز1375، بازیگری و کارگردانی رادیواز1376. سریال :آوای وحش (اما).

گفتگوی كوتاه ما با او درباره نمایش رادیویی است كه می‌خوانید:

با توجه به این كه شما به طور همزمان كارهای مختلف هنری را در رادیو، تلویزیون و تئاتر تجربه می‌كنید، به كدام عرصه دلبستگی بیشتری دارید؟

هر كدام از این كارهای هنری جایگاه خودش را دارد و برای تك‌تك آنها زحمت كشیده‌ام و حالا كه تا حدودی به ثمر رسیده، نمی‌توانم یكی از آنها را بر دیگری ترجیح بدهم. من رابطه‌ام را با دوبله اگر حتی ماهی یك نقش هم بگویم، حفظ می‌كنم.

فكر می‌كنید كه نمایش رادیویی با توجه به تولید انبوه، به رونق لازم رسیده و كیفیت خوبی برای جذب مخاطب دارد؟

بهبود كیفیت نمایش‌های رادیویی به عوامل مختلفی بستگی دارد. به نظر من، نمایش‌های رادیویی هنوز از كیفیت مناسبی برخوردار نیستند؛ اما مطمئن هستم هرچه تولید نمایش بیشتر شود، كیفیت كارها هم ارتقا پیدا می‌كند و تبادل نظر میان بازیگران و دیگر عوامل نمایش بیشتر می‌شود. اینها اتفاقات خوبی است كه باعث رونق نمایش‌های رادیویی می‌شود.

با همه اینها فكر می‌كنید چرا نمایش‌های رادیویی معمولا مورد استقبال جوان‌ها قرار نمی‌گیرند؟

این واقعیت را نمی‌توان نادیده گرفت كه تلویزیون، ماهواره، فیلم‌ها و سریال‌های روز دنیا كه براحتی در دسترس عموم قرار می‌گیرند، مخاطب رادیو را گم‌می‌كنند.

به نظر شما، راهكار موثر برای‌حل این مشكل چیست؟

ما باید بتوانیم خودمان را در رادیو به‌روز كنیم و با توجه به شرایط روز، خودمان را بسنجیم و كارهای متفاوت‌تری اجرا كنیم؛ اما اگر می‌خواهیم مخاطب به‌روز و جوان داشته باشیم، بهترین كار، راه‌اندازی شبكه نمایش است كه چندی پیش طرح شد؛ ولی هنوز به نتیجه نرسیده است.

با توجه به استقبال نكردن جوانان از نمایش‌های رادیو، فكر می‌كنید اختصاص یك شبكه رادیویی چه تاثیری در جذب مخاطب خواهد داشت؟

به نظرم چنین اتفاق خوبی می‌تواند بدون محدودیت زمانی و تنظیم وقت دقیق، این فرصت را به شنونده بدهد كه هر زمانی علاقه‌مند به شنیدن نمایش شد، امكانش برایش فراهم باشد، چون شاید محدودیت زمان و مشغله‌ كاری به آنها اجازه ندهد كه در ساعت خاص و شبكه‌ای خاص، نمایشی را گوش كنند.

یك زمانی مركز نمایش فراخوانی برای جذب نیروی جوان و مستعد به منظور تكمیل نیروی نمایش رادیویی داده بود و آن‌طور كه انتظار می‌رفت از این فراخوان استقبال نشد و استقبال میانسالان و شنوندگان قدیمی رادیو بیشتر بود. فكر می‌كنید دلیل عدم استقبال چه بود؟

این كاملا مشخص است كه وقتی مخاطب جوان نداریم و جوان‌ها مخاطب نمایش رادیو نیستند، استقبال خوبی هم از این قضیه نمی‌كنند.

كمی برایمان از نمایش هراس بگویید كه این روزها مشغول كارگردانی آن هستید؟

این نمایش ایرانی درباره مشكلات زوج‌های جوان در زندگی زناشویی است؛ زوج‌هایی كه تلاش می‌كنند با كمك خانواده‌های خود، مشكلاتشان را حل كنند و به نوعی این نمایش از راه‌های صحیح مواجهه و مقابله با مشكلات زندگی زوج‌های جوان می‌گوید.

با توجه به این كه نمایشنامه، بحث‌های اجتماعی و روان‌شناسی را مطرح می‌كند، شما در این زمینه مشاور و كارشناسی هم دارید؟

این نمایش به نویسندگی آقای برقندی از طرف مركز نمایش رادیو به من پیشنهاد شد. با توجه به این كه نویسنده این متن معمولا از زندگی واقعی برای نمایش‌های خود الهام می‌گیرد، مطمئنا برای این كار هم تحقیقات لازم را انجام داده است.

چطور شد شما نمایش ایرانی را كارگردانی می‌كنید با توجه به این كه بیشتر كارگردان‌های نمایش به نمایشنامه‌های خارجی علاقه‌مندند؟

استقبال كارگردانان رادیو از نمایشنامه‌های خارجی به این دلیل است كه نویسنده‌های حرفه‌ای آنها را نوشته‌اند و از طرفی مردم هم این نوع نمایش‌ها را بیشتر می‌پسندند؛ البته گاهی نویسنده‌های ایرانی هم متن‌های خوبی می‌نویسند كه كار می‌شود.

یك نمایش رادیویی چقدر زمان می‌برد كه با كیفیت مطلوب تولید شود؟

ما معمولا برای یك نمایش 3 روز تمرین می‌كنیم و یك روز ضبط نهایی و بعد مراحل فنی و صداگذاری كه شاید یك هفته زمان صرف شود.

اختصاص یك روز ضبط می‌تواند كار را به كیفیت مطلوب برساند؟

ما همیشه با مشكل كمبود زمان دست به گریبان هستیم؛ اما معمولا در كار نمایش رادیو چون زیاد تمرین می‌شود، سعی می‌كنیم ضبط را یك‌روزه تمام كنیم، مگر نمایش‌های خاص كه باید زمان بیشتری به آنها اختصاص داد.

اساسا كار نمایش رادیو را در چه می‌دانید؟

متن خوب، گام اول است كه ما همیشه در این زمینه مشكل داریم. اگر این مشكل حل شود حتما سازوكار نمایش‌های رادیویی نیز تغییر خواهد كرد.