اخلاق پیامبر – توصیف آفتاب

راستی چگونه می توان دستاورد نهایی آفرینش، ثمره تمام و كامل هستی و خلاصه انوار و تجلیات و جودی خداوند را در قالب ناقص الفاظ و واژه ها جای داد؟

ابر انسانی كه خالق هستی در حق او فرمود ( لولاك لما خلقت الأفلاك ) اگر تو نبودی هر آینه افلاك را نمی آفریدم. كسی كه تا « قاب قوسین او أدنی » به خداوند نزدیك شد و مكانتی یافت كه هرگز جبرئیل امین كه ملك مقرب و واسطه وحی الهی بود  بدان مكانت راه نیافت و با صراحت به او عرض كرد: «اگر یك موی بالاتر روم به نور تجلی بسوزد پرم.»

توصیف انسان كامل نخستین و كسی كه خود فرمود: «ای علی(ع) جز خدای و تو، كسی را یارای شناختن من نیست، چگونه ممكن خواهد بود.»

پس بهتر است كه لب فروبندیم و سخن كوتاه كنیم و تنها از دریچه روایات و اخباری كه حكایت گر متن سیره و سنت پیامبر اعظم(ص) است اخلاق عظیم او را (إنك لعلی خلق عظیم) به نظاره بنشینیم و رفتار و اخلاق شیرین پیامبر بزرگ اسلام كه اسوه و الگوی زندگی پارسایان است (و لكم فی رسول الله اسوه حسنه) فرا راه زندگی خویش سازیم و از او پیروی كنیم. در این سلسله گفتار جمله هایی كوتاه در منش و روش زندگی آفرین پیامبر خدا حضرت محمد مصطفی(صلی الله علیه و آله و سلم) بیان می شود كه خواندن آن به خصوص برای نسل جوان، الهام بخش زیستی خداپسندانه و سعادتمندانه خواهد بود.

مظهر جمال

قبل از بیان ویژگی های اخلاقی و رفتاری خورشید نبوت, اندکی به توصیف ظاهری مظهر جمال خداوندی بنشینیم: در این باره آورده اند که پیشانی مبارك پیامبر گرامی اسلام بلند بود. مویش نه لخت بود و نه در هم پیچیده. محاسنش نیز انبوه بود، اما بلند نبود. ابروانش به هم پیوسته بودند، اما باریك و كشیده با مژه هایی بلند و انبوه. چشمانش درشت و سیاه بود. گونه هایش برجسته بود ، ولی متعادل، نه كم گوشت بود و نه پرگوشت. بینی اش كشیده و باریك بود. دندان های پیشین او به گونه ای متناسب از یكدیگر فاصله داشتند و از سپیدی می درخشید. چهره اش گرد، سپید، اما نمكین بود و زیر لب پایین اش خال داشت.

 پیامبر اسلام خوش چهره ترین پیامبران الهی بود. گردنش نه بلند بود و نه كوتاه، زیبا بود و به سان نقره می درخشید. اعضای بدن مباركش محكم، استخوان بندی اش درشت بود و اندامی معتدل داشت، نه كوناه قد بود و نه بلند.

شانه ها یش همچون مردان شجاع پهن بود و دوسر شانه اش موی داشت.