معمولاًًً افراد دچار صرع دارای ارتباطات خانوادگی كمتری بوده و اغلب بیشتر از سایرین در انزوا هستند كه این امر علل مختلفی دارد.
بسیاری از افراد مبتلا به صرع را باید تشویق نمود كه نسبت به خود و مریضی شان بطور مثبت فكر كنند و از اضطرابهایشان كم نمایند.
اهمیت زیادی دارد كه نگذاریم مریضی صرع بطور نامناسبی بر زندگی فرد غلبه كند و آن را در هم بریزد.
بیماران مبتلا به صرع باید در مورد وجود این مریضی به همسر خود اطلاع دهند.
هیچ دلیلی وجود ندارد كه همسر چنین افرادی با فهمیدن این موضوع تقاضای جدایی نماید.
چه وقت و چگونه گفتن این موضوع می تواند برای بسیاری از افراد مشكل باشد اما احتمالاً گفتن این موضوع در هنگام ماه عسل، میتواند ناخوشایند باشد و بهتر است قبلاً چنین صحبتهایی انجام شده باشد.
همیشه باید جنبه های مثبت مریضی را مورد تأكید قرار دهیم «یعنی مواردی مثل اینكه مریضی صرع به فرزندان به ارث نمی رسد، این مریضی به راحتی قابل كنترل است و اینكه این مریضی منجر به بیماریهای روانی نمیشود».
افراد مبتلا به صرع میتوانند به خوبی تشكیل خانواده داده و فرزندان سالمی را بوجود آورند.
ارتباط بین مریضی روانی و حملات صرع بسیار پیچیده میباشد. در گذشته به مریضی صرع بعنوان یك نوع مریضی روانی نگاه می شد، اما امروزه صرع را یك مریضی فیزیكی مغزی محسوب می كنند.
با این حال، وجود مریضی روانی در افراد مبتلا به صرع غیرشایع نمی باشد.
فرد مبتلا به صرع در معرض بسیار از فشارهای اجتماعی قرار دارد و احتمال زیادی دارد كه بیكار و مجرد باشد.
بنابراین تعجبی ندارد كه در این افراد، اضطراب و افسردگی شایع باشد. اگرچه، هم بروز تشنج ها و هم خود داروهای ضدصرع می توانند این افسردگی را در آن ها تشدید نمایند.
به ندرت، بیمارانی كه دچار صرع لوب گیجگاهی «تمپورال» هستند در دوره هایی ممكن است دچار مریضی هایی شبیه اسكیزوفرنی و پارانوئید شوند.
این دوره ها معمولاًًً كوتاه بوده و معمولاًًً بعد از بروز یك تشنج ایجاد میشوند. ارتباط دقیق بین صرع لوب گیجگاهی و مریضی روانی هنوز به درستی روشن نشده است.
بعضی از بیماریهای روانی و صرع دارای یك علت مشترك هستند، برای مثال، صدمات مغزی شدید در هنگام تولد ممكن است منجر به بروز تشنج، مشكلات شخصیتی و مریضی روانی گردد.
در چنین مواردی، این صرع نیست كه باعث مشكلات روانی شده است بلكه یك علت زمینه ای باعث بروز هر دو مشكل شده است.
پایگاه فرهنگی هنری تکناز