گفتم که خدا مرا مرادی بفرست
توفان زده ام مرا نجاتی بفرست
فرمود که با زمزمه یا مهدی
نذر گل نرگس صلواتی بفرست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
در انتظار باران نیست آنکه بذری نکاشته
زهی خجسته زمانی که یار باز آید
به کام غمزدگان غمگسار باز آید
اگر فدای امام زمان نخواهد شد
ز سر چه گویم و سر، خود چه کار باز آید
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ویرانه نه آنست که جمشید بنا کرد
ویرانه نه آنست که فرهاد فرو ریخت
ویرانه دل ماست که هر جمعه به یادت
صد بار بنا گشت و دگر بار فرو ریخت
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
یازده پله زمین رفت به سمت ملکوت
یک قدم مانده، زمین شوق شکفتن دارد
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
شاید آن روز که سهراب نوشت:
"تا شقایق هست زندگی باید کرد"
خبری از دل پر درد گل یاس نداشت
باید اینگونه نوشت:
هر گلی هم باشد، چه شقایق چه گل پیچک و یاس
زندگی بی مهدی
زندگی با غمهاست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
اگر با آمدن "آفتاب" از "خواب" بیدار شویم نمازمان قضاست…
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ای مدنیبرقع و مکی نقاب
سایهنشین، چند بود آفتاب
منتظران را بهلب آمد نفس
ای ز تو فریاد به فریاد رس
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
از ناکجای وجود بی مقدارم، تا آستان بی کران کوی تو، در میان سیلاب اشک،
پلی از نیاز می زدم. پلی از انتظار،
از غیبت تا ظهور
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
چه انتظار عجیبی
تو بین منتظران هم
عزیز من چه غریبی !
عجیب تر آن كه چه آسان
نبودنت شده عادت
چه بی خیال نشستیم
نه كوششی ، نه ت
فقط نشسته و گفتیم :
خدا كند كه بیایی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
آقا بیا تا زندگی معنا بگیرد
شاید دعای مادرت زهرا بگیرد
آقا بیا تا با ظهور چشم هایت
این چشم های ما کمی تقوا بگیرد
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
اگرچه…
او یوسف دلربای زهراست/ با هیچ گهر خریدنی نیست
با دیده ی از گناه لبریز/ آن روی چو ماه دیدنی نیست
ولی…
تو مگو ما را بدان شه بار نیست/ با کریمان کارها دشوار نیست.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
این دیده نیست قابل دیدار روی تو/ چشمی دگر بده که تماشا کنم تو را
تو در میان جمعی و من در تفکّرم/ کاندر کجا روم و پیدا کنم تو را
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
بخوان دعای فرج را دعــــــــــا اثــــــر دارد دعا کبوتر عشق است و بال و پر دارد
بخوان دعای فرج را و عـافــیــت بـطـلـــب که روزگار بســـی فتنه زیر ســـر دارد
بخوان دعای فرج را کـه یـوسـف زهــــــرا ز پشت پرده ی غیبت به ما نظـر دارد
بخوان دعای فرج را به یاد خیمه ی سبز که آخرین گل سرخ از همه خبـــر دارد
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
بــوی عـطــر یــار دارد جمـعه ها
وعــــده دیـــدار دارد جمــعه ها
جمــعـه هـا دل یاد دلبـر مـی کنـد
نغمه یا ابـن الـحسن سـر مـی کنـد
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
غروب پنجشنبه بی قرارم / شبیه جمعه ها چشم انتظارم
فقط یك جمعه می آئی ولی من / تمام جمعه ها را دوست دارم …
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
این عشق آتشین ز دلم پاک نمی شود
مجنون به غیر خانه ی لیلا نمی شود
بالای تخت یوسف کنعان نوشته اند
هر یوسفی که یوسف زهرا نمی شود
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
پر از عطشم، مرا تو دریایی کن
سرشار از احساس و تماشایی کن
هر چند که ما بدیم و پیمان شکنیم
ای خوب بیا دوباره آقایی کن
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
خانه آرزوهایم
کلبه ای است کوچک در دشت شقایقها
که تو را کم دارد
راستی کی می آیی ؟
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
خستگان عشق را ایام درمان خواهد آمد – غم مخور آخر طبیب دردمندان خواهد آمد
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
زهی خجسته زمانی که یار باز آید
به کام غمزدگان غمگسار باز آید
اگر فدای امام زمان نخواهد شد
ز سر چه گویم و سر، خود چه کار باز آید
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
سؤالی ساده دارم از حضورت
من آیا زندهام وقت ظهورت؟
اگر تو آمدی، من رفته بودم
اسیر سال و ماه و هفته بودم
دعایم كن دوباره جان بگیرم
بیایم در حضور تو بمیرم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
عصر یك جمعه دلگیر،
دلم گفت: بگویم، بنویسم
كه چرا عشق به انسان نرسیدست،
چرا آب به انسان نرسیدست،
و هنوزم كه هنوز است، غم عشق به پایان نرسیدست
بگو حافظ دلخسته ز شیراز بیاید،
بنویسد كه هنوزم كه هنوز است،
چرا یوسف گمگشته به كنعان نرسیدست و
چرا كلبه احزان به گلستان نرسیدست
عصر این جمعه دلگیر،
وجود تو كنار دل هر بیدل آشفته شود حس
كجایی گل نرگس؟
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
عمریست كه از حضور او جا ماندیم
در غربت سرد خویش تنها ماندیم
او منتظر است تا كه ما برگردیم
ماییم كه در غیبت كبری ماندیم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
قطعه گمشده ای از پر پرواز کم است
یازده بار شمردیم و یکی باز کم است
این همه آب که جاریست نه اقیانوس است
عرق شرم زمین است که سرباز کم است
***اللهم عجل لولیک الفرج***
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
کاش صاحب برسد ،بنده به زنجیر کند
ماجوانان همه را در ره خود پیر کند
کاش چشم گل زهرا به دل ما افتد
با نگاهش به دل غمزده تاثیر کند
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
کی میشود صبح ، ناشتای چشمهایمان را به نگاه تو بگشاییم؟ کی میشود شام ، تصویر تو را به قاب خوابهایمان ببریم؟ کی میشود شب و روزمان، در فضای ظهور تو بگذرد؟ یا ابا صالح من …
*