اهمیت سوال و دعا

اهمیت سؤال و دعا

یَا مَنْ إِذَا سَأَلَهُ عَبْدٌ أَعْطَاهُ

اگر می خواهی عطا کند، او را بخوان و از او سؤال کن، خود سؤال خیلی خوب است که انسان از خدای تعالی، علی الدوام چیز بخواهد، برخی توجه به این ندارند که سؤال جواب دارد.

دیده ام افرادی را که مشکلی دارند، و مشاوره انجام می دهند، یا تحت عنوان درد دل، شاگرد با استاد می خواهد درد دل کند،… خُب این درد دل خود را می گوید و می رود، آدم دعایش می کند، خودش دعا می کند چند روز بعد می آید، کارش انجام شده و مشکلش برطرف گردیده است. وقتی که از او می پرسی: چرا درست شد؟ این، همه حدس می زند الا این که دعا کردم، خدا جواب داد. دیده ام که می گویند: آقا دعا می کنیم خدا جواب نمی دهد، با خدا قهر کردم؟ از این حرف ها خیلی شنیدم. امّا کم دیده ام که کسی بگوید: گفتیم و خواستیم و خدا داد، خدایا ممنون. آمده بود داشت حرف می زد می گفت: آقا این جور بود آن جور بود. آن که آن هفته گفتم، شد. گفتم درست شد؟ گفت: بله. گفتم: چطور و چرا شد؟ گفت: نمی دانم شد دیگر. گفتم: خوب مال این است که دعا کردی، تو چطور این را متوجه نمی شوی؟ بد نیست یک فکری بکنید. دعاهایی که کردید و مستجاب شد، چند تاست؟ فکر می کنم متوجه نیستیم. وقتی که خواندیم او را، "إِذَا سَأَلَهُ عَبْدٌ أَعْطَاهُ"  است. چرا ما نمی فهمیم؟

اسباب هم به دست اوست

ما به اسباب بیشتر توجه می کنیم. گرچه به ما امر کرده اند که برای حل مسائل به اسباب رو بیاورید، ولی باید بدانیم، در عین حال اسباب کاره ای نیستند. کاره یک کسی دیگری است. به این ها نباید بند شد. معمولا می گویند: آقا اگر… نبود کارمان حلّ نمی شود، اگر من مشاوره نمی رفتم درست نمی شد. اگر به فلانی نمی گفتم: این را بدهد و پول را به من قرض نمی داد، نمی شد. اگر نمی دانم… . ولی نمی گوید که سر همه این نخ ها دست کس دیگری است. مقلّب القلوب یکی دیگر است. هزار بار به فلان آقا گفته بودم این کار را بکن، امّا نمی کرد. عجیب است این بار نگفتم و کرد. می پرسی: چطور؟ می گوید: خودش شده.

این جور نیست، دعای تو بود که این کار را درست کرده. توجّه شما بود. "یَا مَنْ إِذَا سَأَلَهُ عَبْدٌ أَعْطَاهُ"1 سؤال خیلی خوب است. و امیر المؤمنین(علیه السلام) به عنوان بهترین خلق خدا، از ویژگی هایشان این است که امام صادق ‌(علیه السلام) درباره شان می فرماید:"كَانَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(علیه السلام) رَجُلًا دَعَّاءً"2  آقا مرد خیلی پر دعایی بود. خیلی خدا را می خواند. و البته دعا به نوعی تحت عنوان عبادت است، وقتی که قرآن می خواهد عبادت را بیان کند، دعا را مطرح می کنند چون بندگی است، در واقع اگر می خواهید که حالت عبودیّت در شما تحکیم پیدا بکند، دعا خیلی بکنید از خدا خیلی بخواهید.

پی نوشت ها:

1. شیخ عباس،‌ قمی، مفاتیح الجنان،‌ مناجات خمسة عشر،‌ مناجات الراجین.

2. وسائل الشیعة، ج7، باب دوم: استحباب الإكثار من الدعاء،‌ص26.