با پایان یافتن این جمله، کریستیانو رونالدو با پیراهن شماره 9 باشگاه مادریدی به روی صحنه آمد. در همین زمان هواداران یکصدا فریاد می زدند:« بله بله به رونالدو الان اینجاست.»
و پرس ادامه داد:« کریستیانو، به ورزشگاه سانتیاگو برنابئو خوش آمدی. به جایی که افسانه ما رقم خورد خوش آمدی . به رئال مادرید ما خوش آمدی.» کریس رونالدو به روی صحنه آمد و پس از سلام و احوالپرسی با دی استفانو و اسبیو، برای لحظاتی به احساسات هواداران پاسخ گفت. اشک در چشمهای او حلقه زده بود و وقتی که پشت میکروفونها قرار گرفت، برای لحظاتی نمی توانست صحبت کند. میکروفونهایی که برای قد پرس تنظیم شده بود و هر چه رونالدو سعی کرد میکروفونها را برای قد خود تنظیم کند که در نهایت هم موفق نشد. ستاره پرتغالی بغض کرده بود و در نهایت و در حالی که خم شده بود تا قدش به میکروفون برسد، گفت:« بسیار خوشبختم که اینجا هستم. اکنون رویای دوران کودکی ام که بازی در رئال بود،محقق شده است.فوق العاده است.»
کریس صحبتهایش را این گونه ادامه داد:« خیلی متشکرم.من شمارش معکوس را انجام می دهم و همه با هم بگوئیم، زنده باد مادرید. سه ، دو ، یک.» بعد از آن بود که کریس توپی را برای کودکی که به روی صحنه آمد امضا کرد و پس از آن حرکاتی نمایشی را با توپ به اجرا گذاشت و پیراهنی را نیز به امضا رساند و بر تن کودک دیگری کرد.