تاریخچه پزشکی

پزشکی دانش شناخت بیماری ها، تشخیص و درمان و جلوگیري از بروز آنهاست

 

تاریخچه پزشکی

در روزگاران کهن این دانش بر مردم ناشناخته بود، و بیماری ها را برآمده از عوامل فراطبیعی میدانستند، و برای درمان انها به سحر و جادو دست می یازیدند.

یونانیان در پیشرفت این دانش نقش به سزایی داشتند. دانشمندانی از جمله بقراط، ارسطو و جالینوس از مروّجان اصلی این علم در یونان باستان بودند.

 

همگام با پیشرفت سایر علوم، روش علمی بنیانهای علم پزشکی را دگرگون نمود.

 

پلایش مداوم دانسته ها و اطلاعات به همراه اکتشافات متعدد در رشته های‌ علوم پایه پزشکی به علم نوین پزشکی منجر گردیده است.

این علم گرچه پایه های‌ خود را از دانسته های‌ گذشته گرفته است و هنوز نیز از علوم سنتی به عنوان منبع استفاده می کند ولی روش آن مبتنی بر استانداردهای سخت علمی است.

 

در حال حاضر به دلیل گسترده شدن بسیار زیاد علاوه بر پزشکی عمومی، علم پزشکی به رشته های‌ تخصصی و فوق تخصصی فراوان تقسیم گردیده است و همچنین ارتباط نزدیک و تنگاتنگی با رشته هایی مانند داروسازی، علوم آزمایشگاهی، پیراپزشکی دارد.

پزشکی در ایران

در ایران باستان پزشکی سنتی شامل گیاه درمانی و دعادرمانی و جراحی بوده است.

 

با برپایی دانشگاه هایی مانندگندی شاپور، پزشکی در ایران گسترش یافت، پس از اسلام نیز این روند ادامه یافت.

 

از پزشکان بزرگ ایرانی در دوره? اسلامی میتوان به ابن سینا، زکریای رازی و علی ابن سهل طبری اشاره کرد.

 

پزشکی ایرانی ترکیبی از انواع طبابت های‌ رایج اقوام چینی و هندی و عربی و غربی بوده است.

مکاتب پزشکی

روش درمان مغرب زمین در کل روش بقراطی نام دارد.

 

از دیگر روش های مهم درمانگری در جهان میتوان از مکتب آیورودی هندی و پزشکی سنتی چینی و از جمله طب سوزنی نام برد.

مشاهیر پزشکی

 

ابوعلی سینا بقراط

 

پاستور، لویی

زکریای رازی

 

کخ،رابرت

پایگاه فرهنگی هنری تکناز