تستهای شنوایی

اگر شما به سختی صحبتها را می‌شنوید و یا اگر در محیط پر سروصدا كار می كنید، ممكن است پزشك تستهای شنوایی را پیشنهاد كند.

 

او ممكن است آزمایش‌ هاي‌‌ اولیه را جهت جراحی انجام دهد و شما را به یك متخصص گوش و حلق و بینی ارجاع دهد.

بعضی تستها نوع افت شنوایی را مشخص می كند در حالیكه سایر تستها چگونگی فركانسهای مختلف و شدت اصواتی كه شما می‌توانید بشنوید را بررسی می نمایند.

 

اگر صحبت كردن بچه ها به تاخیر بیفتد باید آن ها بطور منظم تست شوند.

تستهای اولیه:

برای افتراق افت شنوایی هدایتی «كه ناشی از اختلال در گوش خارجی یا میانی است» از افت شنوایی حسی عصبی «كه بواسطه اختلال در گوش داخلی یا اعصابی كه شنوایی را به مغز منتقل می كنند» از یك دیازون استفاده میشود.

 

تست وبر Weber test:

یك دیاپازون مرتعش روی پیشانی و جلوی سر گذاشته میشود.

 

اگر شما افت شنوایی هدایتی داشته باشید صوت در گوش مبتلا بلندتر شنیده میشود.

در افت حسی عصبی صدا در گوش كه كمتر اختلال دارد، بهتر شنیده میشود.

 

تست رینه لRinne test:

یك دیاپازون موتعش نزدیك گوش نگه داشته میشود و سپس روی استخوان پشت گوش گذاشته میشود.

اگر صداها در حالت دوم بهتر شنیده شود، شما افت شنوایی هدایتی دارید.

 

اگر در حالت اول بهتر شنیده شود این گوش سالم است یا اینكه افت شنوایی حسی عصبی است.

شنوایی سنجی Audiometry:

این تست بلندی صوتی را كه میشنوید را اندازه گیری می كند. اصوات با فركانسهای مختلف در یك لحظه از طریق headphone «گوشی» به یك گوش منتقل می شوند.

 

برای هر فركانس، شدت صوت تا زمانیكه شنیده شوند، زیاد شده و نتایج ثبت می شوند. تست با یك بلندگو كه روی استخوان پشت گوشی گذاشته میشود، تكرار می گردد.

تمپانومتری Tympanometry:

تمپانومتری
1 می تواند اطلاعات مفصلی را درباره حركات پرده و استخوانهای گوش میانی در پاسخ به صدا فراهم كند.

این تست برای اثبات علت افت شنوایی هدایتی و اغلب در كودكان بعلت اینكه به پاسخهای انها اعتماد نمی شود، استفاده می شود.

 

******************************

 

1- نام دیگر پرده گوش، تمپان می‌باشد. تمپانومتری كه منحنی ثبت ارتعاشات تمپان است.

پایگاه فرهنگی هنری تکناز