تعداد باكتری های روی میز كار هر فرد

واقعا این قدر قضیه جدی است؟

اما اگر فكر می كنید كه معنای همة این حرف ها و مطالعات و پژوهش ها این است كه فقط باید در خانه بمانید یا نهایتا در محیط های‌‌ به شدت استریلیزه شده باشید، بد نیست كه نگاهی به كتاب آنتونی هیلتون بیندازید.

 

«چون می دانیم كتابش را ندارید، خودمان به تان میگوییم!»

 

هیلتون، میكروبیولوژیست دانشگاه آستون در بیرمنگام است و اهمیت زیادی به این نمی‌دهد كه روی میز كارش اسپری الكل یا یك دوجین مادة ضدعفونی بگذارد!

 

او با حرف های‌‌ جربا موافق نیست و هیچ وقت هم در فنجان یك بار مصرف قهوه نمی نوشد!

چرا كه معتقد است دهان انسان كلی میكروارگانیسم دارد.

 

مردم هر روز باهمدیگر روبوسی می كنند و اصلا هم به این خاطر نمی میرند.

 

ما میلیون ها سال در كنار میكروب ها با شادی و خوشی زندگی كرده ایم.

 

وقتی خیلی هاشان برای ما هیچ ضرری ندارند، چرا باید برای كشتن شان این قدر مصر باشیم؟

 

او میگوید اگر اینها واقعا یك مشكل باشند، چرا همة كارمندان ادارات آسم ندارند یا از عفونت های‌‌ باكتریال رنج نمی‌برند؟ البته هیلتون برای حرف هایش دلیل هم دارد و همین طور الكی حكم صادر نمی كند.

او تحقیقی بر روی باكتری های‌‌ موجود در كیبورد ها انجام داده تا ببیند در بین انها اینتروباكتریاس پیدا می شود یا نه، تا اگر جوابش مثبت بود، به حقیقت وجود فضولات آلایندة مضر در آن ها گردن نهد.

 

انها گرد و غبار اطراف هر كلید «از A تا Z» را گرد آوری كردند و همان طور كه انتظار می رفت، دیدند كه تعداد باكتری های‌‌ اطراف كلید پركاربردA بیشتر از باكتری های‌‌ اطراف كلید كم كاربرد Z است.

«150 سلول در مقابل 30 سلول» اگرچه بیشتر این باكتری ها می توانستند باعث به وجود آمدن جوش های‌‌ پوستی شوند، اما فقط 3 درصد باكتری های‌‌ اطراف كلید A به اینتروباكتریاس آلوده بودند!

 

درجة این آلودگی و خطری كه به واسطة آن سلامت شما را تهدید می كند، با زمانی كه انگشت شست خود را می مكید، هیچ فرقی ندارد!

پایگاه فرهنگی هنری تکناز