بــلاتکلیفم… مــثل کتاب فــراموش شده ای که روی نــیمکت یک پارک سوت و کور ، بــاد دیــوانه ، نــخوانده ورقــش مــیزند… هر ورقــش ، بــیت بــیت غــزلش ، قــصه ء من ….
آمــدنم با خدا بود وعده بهار را داد نــمیخواستم نــفهمیدم فــقط آمــدم ! رفــتنم اما با توست ! تــو بمانی می مــانم حــتا اگر همه ی دنیا ســوزِ سردِ زمستان باشد و از بــهار بی خبــــــــر . . .