عکس فوق تصویر سرزمین سوختهای را در استرالیا نشان میدهد که در ۹ فوریه ۲۰۰۹ این چنین در آتش سوخت و با خود جان ۱۷۳ انسان را هم گرفت و بیش از دو هزار خانه را سوزاند … اما امروز دوباره دارد میروید و تو میتوانی شوق رویش دوباره و برق آن رنگ سبز دوست داشتنی را باز هم بر خاکستر آن زمین نفرین شده ببینی و اوج بکشی. اگر که یادت باشد، زندگی همواره و در سخت ترین شرایط کوره راههایی از امید دارد تا به آدمهای مثبت اندیشش ارایه دهد. و البته این تصویر میتواند هم چنان حامل پیامهای بیشتری هم باشد: این که هرگز گمان مبرید که به انتها رسیدهاید؛ حتی اگر در تیره ترین یا کسل کننده ترین دوران زندگیتان قرار گرفتهاید … این که زندگی بسیار مهربان تر از آن چیزی است که گمان میکنید؛ به شرط آن که آن مهربانی را باور کنید … این که همیشه میتوان از دل سیاه ترین و سوزان ترین رخدادها، زیباترین احساسات انسانی را درک کرد و آفرید … این که مزه گس و استثنایی حیات را نمیتوان و نباید با هیچ مزه دیگری برابر دانست … این که رویش دوباره عشق میتواند در هر سرزمین خاکستری و در پس هر آتش سوزاندنی شکل بگیرد … فقط کافی است نگاهمان را به بد دیدن عادت ندهیم ! و یادمان بماند که: فردی که کوه را از میان برداشت، همان کسی بود که شروع به برداشتن سنگریزهها کرده بود.