بطور مرسوم این نوع از درمان با ید رادیواكتیو برای بیماران با سنین بالاتر از 40 یا 50 سال و در سنی كه بیمار دیگر بچه دار نخواهد شد و یا در جوانانی كه عقیم هستند بكار میرود.
این برخورد محافظه كارانه از ابتدا به این خاطر انجام می شد كه ممكن است براثر درمان با ید رادیواكتیو، بچه هایی كه به دنیا خواهند آمد دچار ناهنجاریهایی شوند.
اما در واقع، هیچ دلیلی برای این ادعا وجود ندارد و امروزه در بسیاری از بیمارستانها، افراد جوان را هم با این روش درمانی كه ارزان و ساده هم هست درمان می كنند.
ید رادیواكتیو بصورت كپسول یا یك نوشیدنی كه مزه آب می دهد به بیمار در بخش فیزیك پزشكی بیمارستان داده میشود.
قبل از اینكه این داروها به شما داده شود، باید یك رضایت نامه را امضا نمایید. به شما همچنین گفته خواهد شد كه در طی چند روز پس از درمان از برخورد نزدیك با افراد دیگر، بخصوص كودكان پرهیز كنید.
به خانمهای حامله هیچگاه نباید ید رایدواكتیو داده شود، زیرا بر روی غده تیرویید جنین هم اثر می كند. به خانمهایی كه تحت درمان با ید رادیواكتیو قرار میگیرند، توصیه می شود كه به مدت چهار ماه پس از درمان، از حامله شدن خودداری كنند.
ید رادیواكتیو با منهدم كردن و از بین بردن بعضی از سلول های تیروییدی و با جلوگیري از
تقسیم شدن سایر سلولها، عمل خود را انجام میدهد.
حدود 6 تا 8 هفته طول می كشد كه این درمان، اثر خود را انجام دهد و در طی این مدت، براساس شدت پركاری تیرویید، برای
تسكین علایم بیماری، به شما پروپرانولول یا كاربی مازول داده خواهد شد.
از شما خواهند خواست كه دو یا سه ماه بعد برای بررسی به بیمارستان مراجعت نمایید و اگر شما هنوز دچار پركاری تیرویید باشید، دوباره تحت درمان با ید رادیواكتیو قرار خواهید گرفت.
مشكل اصلی در درمان با ید رادیواكتیو، ایجاد كم كاری تیرویید می باشد.
این وضعیت احتمال زیادی دارد كه در همان سال اول بعد از درمان دیده شود كه حدود پنجاه درصد افراد دچار آن میشوند.
بعد از سال اول، در هر سال بعد از آن احمال دارد كه دو تا چهار درصد افراد دچار كم كاری تیرویید شوند.
در نهایت اكثر كسانی كه به این روش درمان میشوند مبتلا به كم كاری تیرویید میگردند.
بنابراین ضروری است افرادی كه با این روش تحت درمان قرار می گیرند بطور مرتب بررسی شوند تا در صورت كم كاری تیرویید تحت درمان قرار گیرند.
وقتی كم كاری تیرویید ایجاد شد، درمان با قرص های تیروكسین «مثل لووتیروكسین، لیوتیرونین و تیرویید» صورت می پذیرد.
اگر مقدار مناسب و منظم تیروكسین مصرف شود، هیچگونه عوارض جانبی وجود نخواهد داشت.