درمان بیماری ام اس با استفاده از میلین

ارزیابی انواع داروهای جدید و فعلی برای درمان مریضی ام اس، فقط یك شاخه از تحقیقاتی است كه دانشمندان برای درمان این مریضی در آینده نزدیك از آن استفاده می كنند.

 

بعضی از محققین در حال بررسی بر روی روشهایی هستند كه بطور كلی باعث متوقف كردن مریضی میشود.

در یك روش آزمایشی كه به نام “القاء تحمل ایمونولوژیك” معروف می باشد به بیماران مبتلا به ام اس، پروتئین میلین را از طریق خوراكی می دهند.

 

منطقی كه پشت این قضیه نهفته است این است كه موادی كه خورده می‌شوند معمولاًً از طرف سیستم ایمنی بدن به عنوان اجسام بیگانه و ناشناخته شناسایی نمی‌شوند.

 

غذا برای فردی كه آن را میخورد یك چیز خارجی و بیگانه است اما بطور طبیعی این غذا مورد حمله سلول های ایمنی بدن قرار نمی‌گیرند.

دانشمندان می گویند اگر پروتئین میلین از طریق دهان به‌ صورت خوراكی به بیمار داده شود شاید بدن بیمار تخریب انها را متوقف نموده و در نتیجه از حملات آن پیش گیری شود.

 

یكی دیگر از درمانهای آزمایشی كه در آن از میلین استفاده میشود، امتحان نمودن راههای است كه كمك شود خود حفاظت ایمنی سلول های عصبی «یعنی میلین» خودش را ترمیم نماید.

 

یكی از این روش های بررسی بر روی اولیگودندروسیتها «Oligodendrocytes» میباشد كه همان سلول های زنده میلین هستند.

به نظر می رسد كه این سلولها بعد از حملات حاد ام اس، دیگر قادر به ساختن میلین نمی باشند. تحقیقات دیگری نیز بر روی فاكتورهای رشد شیمیایی كه اصطلاحاً به انها “نورگولین” «Neuregulins» گفته می شود در جریان است.

 

این فاكتورهای رشد به سلول های خاصی علامت میدهند تا شروع به ساخت میلین جدید كنند.

 

راه دیگری كه دانشمندان در حال بررسی انها هستند تلاش رای پیوند زدن میلین سالم به مریضی مبتلا به ام اس میباشد.

در سال 2001 دانشمندان دانشگاه یئل «Yale» اولین اقدام را در این مورد انجام دادند و سلول های تولید كننده میلین را از قسمتهای دیگری از بدن «خارج از مغز و نخاع» برداشتند و به داخل پلاكتهای ایجاد شده در مغز چندین بیمار مبتلا به ام اس پیوند زدند.

 

نتایج این اقدام هنوز از طرف دانشمندان گزارش نشده است، اما پزشكان امید زیادی دارند كه اگر این روش بخوبی كار كند، گام بزرگی در درمان این مریضی برداشته خواهد شد.

سایر روشهای آزمایشی

دو روش آزمایشی دیگر برای درمان مریضی ام اس ابداع شده است عبارتند از: تعویض پلاسمای خون و پیوند مغز استخوان.

 

در روش تعویض پلاسمای خون، پزشكان تا آنجا كه ممكن است پلاسمای خون بیمار را بیرون می كشند «پلاسما به قسمت مایع خون به غیر از گلبولهای آن گفته میشود» سپس بجای آن پلاسمهای مصنوعی را كه از پروتئین و نمك ساخته شده وارد رگهای بیمار می كنند.

 

این كار با استفاده از دستگاهی به نام خودرو پلاسما فرز «Plasma Pheresis» انجام میشود.

در هربار حدود نصف فنجان تا یك و نیم فنجان خون بیمار گرفته میشود، پلاسمای آن از گلبولها جدا می گردد، پلاسما دور ریخته میشود، گلبولهای جدا شده با پلاسمای مصنوعی مخلوط میشود و از
طریق یك رگ دیگر بیمار، به او باز گردانده میشود.

 

این كار به مدت چند ساعت و چند جلسه انجام می شود تا خون بیمار از پلاسمای طبیعی خودش پاك گردد.

 

منطقی كه پشت این روش نهفته است آن است كه از آنجایی كه پلاسمای خون حالوی آنتی بادیها و سایر مواد شیمیایی ایمنی خون میباشد كه به میلین حمله می كنند، تعویض آن با پلاسمای مصنوعی باید از روند خود ایمنی حمله به میلین جلوگیري نماید.

نتایج اولیه روش درمانی كه در كلینیك مایو «Mayo» در آمریكا انجام شده است نشان میدهد كه بیماران مبتلا به ام اس كه در عرض دو هفته هفت بار تعویض پلاسما شده اند بهبود قابل توجهی پیدا كرده اند، اگر چه این افراد به علت از دست دادن مقدار زیادی از گلبولهای قرمزشان تا حدودی كم خون شده اند.

 

پزشكان امیدوارند كه با اصلاح این روش و رفع معایب آن، از این مشكل كم خونی نیز رهایی یابند و این روش را بتوان به خوبی برای بیمارانی كه به سایر درمانهای ام اس جواب نمی‌دهند، بكار برد.

 

پیوند مغز استخوان كه در حال حاضر برای درمان بعضی از سرطانها از آن استفاده میشود روش دیگری است كه بر روی بیماران مبتلا به ام اس كه به سایر درمانها جواب نمی دهند، در حال آزمایش میباشد.

مغز استخوان كه یك بافت اسفنجی و نرم در داخل استخوانها می باشد و تولید گلبولهای خون به عهده آن است را با روش خاصی از بین برده و بجای آن از مغز استخوان تازه ای از سلول های خود فرد رشد داده شده است و یا اینكه از مغز استخوان فرد دیگری استفاده می كنند.

 

مغز استخوانی كه پیوند زده میشود دارای هیچكدام از سیستمهای ایمنی كه به میلین حمله می كنند نمی باشد، در نتیجه می واند بطور بالقوه باعث متوقف شدن روند پیشرفت مریضی ام اس شود.

 

این پیوندها بسیار خطرناك می باشند و بسیاری از بیماران در اثر عوارض آن خواهند مرد، اما این پیوندها می توانند در بیمارانی كه دارای شرایط ناامید كننده ای باشند شانس بهبودی ایجاد نمایند.

آیا بالاخره برای ام اس درمانی پیدا خواهد شد؟

از آنجایی كه دانشمندان و پزشكان به كشفیات خود در مورد مریضی ام اس ادامه میدهند و هر روز پیشرفتهای خوبی در درك و نحوه درمان این مریضی بدست می آید، این سئوال كه چه وقت و چگونه این مریضی را می توان بالاخره درمان نمود، بسیار پرسیده میشود. متخصصین در این امر توافق دارند كه در حال حاضر نمیتوان پیش بینی نمود كه چقدر طول خواهد كشید كه برای این مریضی یك درمان قطعی پیدا شود.

انجمن ملی ام اس آمریكا در مورد وسعت این كار چنین اظهار داشت: “برای بوجود آمدن درمان ام اس كه علایم مریضی را از بین برده و فعالیت بیماران را به وضعیت قبل از مریضی در آورد، چندین گام مهم در زمینه متوقف كردن روند از بین رفتن میلین، میلین سازی دوباره و ترمیم آسیب آكسونها باید برداشت شود”.

 

اگر چه هنوز امكان ندارد كه ما بگوییم چه وقت و چگونه این مریضی درمان خواهد شد، افراد مبتلا به ام اس دلیل خوبی دارند كه به این امر خوش بین باشند زیرا در عصری زندگی می كنیم كه موفقیتهای غیرقابل انتظاری در تحقیق و درمان مریضی ها بدست می آید.

پایگاه فرهنگی هنری تکناز