داروهایی كه برای درمان علایم و پیش گیری از پیشرفت بیماری ام اس استفاده می شوند در اكثر موارد تنها نوع درمان مورد نیاز نمی باشند.
بسیاری از بیماران همچنین به فیزیوتراپی، كاردرمانی، گفتار درمانی و مشاوره روانپزشكی نیز نیاز دارند.
این انواع درمانها را همگی به عنوان درمانهای مكمل نام میبرند زیرا باعث تكمیل و یا تقویت درمانهای دارویی میگردند.
گاهی اوقات نیز به انها درمانهای بازتوانی گفته میشود.
فیزیوتراپی توسط شخصی كه دارای لیسانس فیزیوتراپی میباشد انجام میگردد تا كمك شود كه در طی حمله ناگهانی ام اس و بعد از آن كه باعث بوجود آمدن ناتوانی هایی در اندامهای بدن میشود، عملكرد اندامها تا حد ممكن حفظ شود.
برای مثال، وقتی یك حمله حاد ام اس باعث فلج میگردد، فیزیوتراپی با انجام كشش و ماساژ عضلات، از كوتاه شدن
دائمی انها پیش گیری نموده و به كاهش گرفتگی یا اسپاسم عضلات كمك مینماید.
بعد از یك حمله حاد ام اس، از فیزیوتراپی برای بدست آوردن عملكرد اولیه عضلات استفاده می شود تا عضلات بتوانند دوباره مثل قبل از حمله، عمل خود را انجام دهند.
انجام بعضی از تمرینات ورزشی و اغلب استفاده از تحریك الكتریكی برای افزایش قدرت و توانایی حركات در این موارد توصیه می گردد.
بعضی از بیماران ممكن است مجبور شوند كه دوباره راه رفتن را یاد بگیرند.
همچنین در صورت لزوم ممكن است برای آنها عصا، اسپیلینت و یا صندلی چرخدار «ویلچر» در نظر گرفته شود.
اگر چه این وسایل را می توان بدون نسخه از بعضی از مغازه ها تهیه نمود اما متخصصین توصیه می كنند كه هر بیماری با مراجعه به فیزیوتراپها یا افراد وارد در این كارها از وسایل مناسب و اندازه خودش استفاده نماید زیرا استفاده از وسایل نامناسب میتواند باعث بروز ناراحتی و یا حتی عفونت گردد.
پایگاه فرهنگی هنری تکناز