در این مطلب چند سوتی معماری که باعث توجه معماران نشده است را مشاهده خواهید کرد.
ساختمان نفت
یکی از ساختمان های بلند دنیا در سال 1974 در شیکاگو ساخته شد و قرار بود به عنوان یکی از مراکز نفتی این کشور به حساب اید. این ساختمان با بهترین مصالح و کارگران ساخته شد ولی یک اشتباه بزرگ در اخرین ثانیه ها باعث شد این ساختمان به طور کلی از گردانه بهترین ساختمان ها خارج شود.
در آخرین لحظات طراح تصمیم گرفت تا نوع خاصی از مرمر ایتالیایی که بسیار شکننده است و مصارف خاص دارد در رو کار این ساختمان به کار گیرد. این امر باعث شد تا ساختمان هر ساله نشست کرده و همه روزه نمای ان شکسته و نقش زمین شود. بالاخره در سال 1990 با هزینه ای بیش از 80 میلیون دلار این سنگ ها تعویض شدند تا ضرر بیشتری به بار نیاورند.
هتل ودرا
در شهر لاس وگاس آمریکا هتل های بسیاری دیده می شود اما یکی از این هتل ها به نام ودرا با دیگر همتایانش متفاوت است. در نمای این ساختمان که کمی هم قوس دراد از شیشه استفاده شده ولی این شیشه ها نوع خاصی هستند که به مانند ذره بین عمل می کنند. با توجه به اینکه ساختمان نیز رو به آفتاب قرار دارد اشعه های خورشید به شیشه ها خورده و روی زمین منعکس می شوند.
این باعث شده است تا منطقه ای جهنمی در مقابل هتل ایجاد شود. این منطقه که به اشعه مرگ معروف شده به حدی گرم است که بدن انسان را در کمتر از 20 دقیقه سوزانده و کیسه های پلاستیکی را به راحتی اب می کند. این مشکل تنها با تخریب نمای ساختمان ممکن است که این امر نیز عملی نیست.
فروشگاه ارواح
یکی از سرمایه داران چینی به نام الکس هو گویرونگ چندین سال پیش تصمیم گرفت تا بزرگترین فروشگاه دنیا را در کشورش بسازد او تمامی مسائل را رعایت کرده و یکی از بزرگترین فروشگاه های دنیا را ساخت. درون این فروشگاه به قدری فضا بود که حتی کی پارک آبی و شهربازی نیز دورن آن جا شده بود.
هر بخش از این فروشگاه از کشوری خاص الهام گرفته شده و زیبایی خیره کننده ای داشت اما تنها چیزی که سازنده آن در نظر نداشت محل ساخت این فروشگاه است. نزدیک ترین مکان به این فروشگاه 18 کیلومتر فاصله دارد و حتی راحت ترین مسیر نیز 2 ساعت زمان می برد. این فروشگاه رد سال 2005 افتتاح شد اما حتی یکی از مغازه های آن نیز به فروش نرفت.
ساختمان کارخانه صابون
یکی از بزرگترین معماران آمریکایی فرانک لوید رایت است که درطول کارهای خود ساختمان های بسیاری ساخته است والبته نامش با گاف های جبران ناپذیر نیز پیوند خورده است. او در یکی از طرح های خود ساختمان کارخانه صابون لارکین را ساخت و ایده های بسیار جالبی را نیز در آن پیاده کرد.
این طراح برای اولین بار تصمیم گرفت در این ساختمان از برق استفاده نکند تا انرژی کاملا پاک باشد و همچنین سیستم های تهویه نیز کاملا خودکار بودند. این ساخمان در سال 1906 ساخته شد ولی طراح فراموش کرد راه درستی برای رسیدن نور به داخل انتخاب کند و از آنجایی که محلی برای ورود برق در نظر گرفته نشده بود طرح کاملا شکست خورد. تنها راه نفوذ نور به داخل یک سقف شیشه ای بود که بیش از 30 متر با کف ساختمان فاصله داشت. این ساختمان چند سال پس از گشایش بسته شد تا اینکه سال 1950 به عنوان یک لکه ننگ در طراحی دنیا تخریب شد.