در 95 درصد موارد، هیچ علت خاصی در ایجاد پرفشاری خون یافت نمی شود، به همین دلیل به این نوع از پرفشاری خون، اولیه اطلاق میگردد.
در 5 درصد باقیمانده، یك علت زمینه ای در بروز پرفشاری خون دیده می شود.
در این موارد، افراد مبتلا به پرفشاری خون دارای مشكلی در كلیه هایشان یا در غدد فوق كلیه «آدرنال» می باشند.
به این نوع از پرفشاری خون، ثانویه گفته می شود.
عوامل مختلفی در بروز پرفشاری خون دخیل هستند.
وراثت، نقش مهمی در ایجاد پرفشاری خون بازی می كند، به طوری كه در بعضی خانواده ها این مشكل بیشتر دیده می شود.
فشارخون تمایل دارد كه با افزایش سن بیشتر شود، اما این امر عمدتاً به علت تغییر در نحوه زندگی افراد است.
بسیاری از مردم وقتی سنشان بیشتر می شود، تحركشان كمتر شده و وزنشان افزایش می یابد. كاهش فعالیت و افزایش وزن، دو عاملی هستند كه به بالارفتن فشارخون كمك می كنند.
به علاوه، در افرادی كه عادت به خوردن غذا های پرنمك و شور دارند، با افزایش سن، فشارخونشان بالاتر میرود.
نژاد افراد نیز نقش مهمی در بروز پرفشاری خون دارد. مثلاً افراد سیاه پوست آفریقایی كه در كشورهای غربی زندگی می كنند، شیوع پرفشاری خون در آنها بیشتر از سفیدپوستان است.
فشارخون همیشه در طول شبانه روز تغییراتی می كند و معمولاًً در حین تمرینات ورزشی كه قلب برای تلمبه زدن و فرستادن خون به همه ی ي نقاط بدن تندتر كار می كند، افزایش مییابد.
با این حال افرادی كه به طور منظم و همیشه ورزش می كنند، نسبت به افرادی كه فعالیت ورزشی ندارند، در حالت استراحت فشارخون كمتری دارند.
وقتی شما در حالت خواب یا استراحت هستید، فشارخونتان كمتر است. اگر یكبار شما فشارخونتان را اندازه گرفتید و فشارخون بالایی برای شما ثبت شد، هنوز نمی توان گفت كه شما مبتلا به پرفشاری خون هستند.
حداقل دوبار باید فشارخون شما بالا باشد «یعنی بالای 160/90» آن هم حداقل در طی دو ماه، تا بتوان تشخیص داد كه شما دچار پرفشاری خون هستید.
به طور ایده آل، فشار خون شما باید در حالی كه به آرامی و شل بر روی صندلی نشسته اید اندازه گرفته شود.
اگر فشارخون شما به طور خطرناكی بالا است یا در موقعیتهای خاصی قرار دارید «مثلاً حامله هستید»، اقدامات اورژانسی ممكن است لازم شود.
پایگاه فرهنگی هنری تکناز