به تازگی نشریه PLOS One خبر جالبی منتشر کرده است:
دکتر بروس رابیسون و گروه تحقیقاتیاش در عمق ۱٫۴ کیلوکتری آبهای اقیانوس آرام، در نزدیکی کالیفرنیا، چیز جالبی مشاهده کردهاند.
آنها با استفاده از یک زیردریایی روباتیک چندمیلیون دلاری، یک هشتپای مادر را بلافاصله بعد از تخمگذاری زیر نظر گرفتند.
می سال ۲۰۰۷، زمان تخمگذاری این هشتپای مادر بود، پژوهشگران سپس بارها به همین هشتپای مادر سر زدند و متوحه شدند که او ماهها متوالی به صخرهای که روی آن ۱۶۰ تخماش قرار دارند چسبیده و از آنها محافظت میکند.
در همه این مدت هشتپای از جای خود تکان نمیخورد، آلودگیها را از تخمها دور میکرد و آب تازه روی تخمهای میریخت.
پژوهشگران چند بار سعی کردند با استفاده از بازوهای روباتیک زیردریایی، غذاهایی با هشتپا نزدیک کنند و او را وسوسه کنند که برای خوردن آنها تکانی با خود بدهد، اما در همه موارد هشتپا اصلا تکان نخورد.
سرانجام بعد از ۴ سال و ۵ ماه، وقتی زیردریایی بار دیگر به محل رفت، با پوستههای تخم خالی مواجه شد.
گرچه بعضیها اعتقاد دارند که شاید تغذیه با خردهریزهایی غذایی در این مدت هشتپا را زنده نگه داشته باشد، اما شاید دمای پایین محل یعنی ۳ درجه سانتیگراد و پایین آمدن سوخت و ساز در این دما، به هشتپا برای زنده ماندن در این مدت طولانی کمک کرده باشد.
رکورد قبلی محافظت از تخمها متعلق به یک نوع میگوی قرمز بزرگ بود که حدود ۲۰ ماه بود.