لنفوم، گورهی از مریضیها هستند كه در آنها سلول های ایمنی، سرطانی شده و بصورت غیر قابل كنترلی در یك غده لنفاوی تكثیر مییابند.
در ابتدا فقط یك غده لنفاوی ممكن است درگیر شده ابشد اما این لنفوم می تواند به سایر غدد لنفاوری و حتی سایر بافتها مثل مغز استخوان گسترش یابد.
در لنفوم هوجكین «Hodgkin’s Lymphoma» یك نوع خاصی از سلول های سرطانی وجود دارند.
تمام انواع لنفومهای دیگر را به نام لنفوم غیرهوجكینی «Non- Hodgkin» طبقه بندی كرده اند.
لنفوم غیر هوجكین سه برابر شایعتر از لنفوم هوجكین میباشد و معمولاًً در افراد بالای 50 سال رخ میدهد.
لنفوم هوجكین در دو گروه سنی 15 تا 30 سال و 55 تا 70 سال شایع میباشد.
انواع مختلف لنفوم با سرعتهای متفاوتی رشد و گسترش می یابند.
علت ایجاد لنفوم هنوز مشخص نشده است اما دیده شده كه در بعضی از خانواده ها بیشتر ایجاد میگردد و این امر میتواند نشان دهنده وجود نقش عامل وراثت و ژنتیك در این مریضی باشد.
در مریضیهایی كه سطح ایمنی بدن كاهش یافته است «مثل مبتلایان به ایدز» لنفوم بسیار شایع میباشد.
– وجود یك یا چند تورم بدون درد در گردن، زیر بغل یا كشاله ران كه در اثر بزرگ شدن غدد لنفاوی ایجاد شده است.
– تب و عرق ریزش شبانه
– كاهش وزن
– ورم كردن شك و ناراحتی بعلت بزرگ شدن غدد لنفاوی یا بزرگ شدن طحال.
بعضی از افراد مبتلا به لنفوم دچار كم خونی نیز می شوند كه باعث بروز علائمی مثل خستگی، رنگ پریدگی و تنگی نفس در هنگام فعالیتهای جزئی می گرددبا نمونه برداری از غدد لنفاوی و مشاهده آن در زیر میكروسكوپ، می توان مریضی لنفوم را در افراد تشخیص داد.
بعد از تشخیص لنفوم در یك بیمار، آزمایش های دیگری مثل انجام سی تی اسكن درخواست میگردد تا مشخص شود كه مریضی چقدر گسترش یافته است.
نحوه درمان لنفوم براساس نوع لنفوم و میزان گسترش آن میباشد.
اگر فقط یك غده لنفاوی یا یك گروه از غدد لنفاوی فقط گرفتار شده باشند، لنفوم را میتوان فقط با رادیوتراپی موضعی درمان نمود.
در غیر اینصورت باید از شیمی درمانی نیز استفاده شود.
لنفومها گاهی اوقات دوباره بعد از درمان عود می كنند كه باید یك بار دیگر آن را درمان نمود.
اگر بعد از 5 سال كه از درمان لنفوم گشذت، این مریضی عود نكرد، احتمال عود مجدد آن بسیار كم میباشد.
پایگاه فرهنگی هنری تکناز