اكثر كودكان مبتلا به صرع می توانند در مدرسه های معمولی ثبت نام كنند و فقط تعداد كمی از آنها كه دارای صرع شدید و یا مشكلات یادگیری هستند نیاز به حضور در مدارس ویژه ای دارند.
با وجود شركت در مدارس معمولی، بسیاری از كودكان مبتلا به صرع به دلایل مختلفی در دروس مدرسه با مشكل روبرو می شوند.
خود صرع و نیز داروهای ضدصرع می توانند در قدرت یادگیری كودك، اختلال ایجاد نمایند.
با این حال، با داروهای جدیدی كه امروزه در دسترس هستند، اختلال در حافظه كمترل ایجاد می شود.
یك كودك دچار صرع كوچك، می تواند در طی روز دچار حملات متعددی شود كه نه توسط خودش و نه توسط معلمش قابل شناسایی نمی باشد، اما این حملات میتواند خود را به صورت از بین رفتن تمركز حواس و ضعف درسی نشان دهد.
مهتر از همه ی ي آن است كه والدین و معملمهای بسیاری از كودكان مبتلا به صرع، از این كودكان انتظار دارند كه در تكالیفشان ضعیف باشند و همین انتظار كم كم به خود كودك هم منتقل میشود.
حضور نامنظم در مدرسه، كم شدن اعتماد به نفس و اضطراب و نگرانی در مورد مدرسه، تماماً از عوامل مهمی محسوب می شوند.
باید ارتباط خوبی بین اولیاء مدرسه، والدین، كودك و پزشك برقرار شود.
اهمیت زیادی دارد كه مدرسه از بیماری صرع اطلاع داشته باشد و اینكه معلم بداند در هنگام وقوع تشنج در كودك، چه اقداماتی باید انجام دهد، بعلاوه، نه معلم و نه والدین نباید محدودیتهای غیرضروری در فعالیتهای كودك ایجاد نمایند.
كودك باید تشویق شود كه مثبت فكر كند و در فعالیتهای مدرسه شركت نماید.
حمایتهای بیش از حد خانواده از كودك مبتلا به صرع بسیار شایع میباشد و این حمایتها تا سنین بزرگسالی نیز ادامه مییابد كه می تواند باعث انزوای اجتماعی، اتكای بیش از حد فرد به خانواده، افكار بچه گانه و عدم اعتماد به نفس در فرد مبتلا به صرع شود.
پایگاه فرهنگی هنری تکناز