صفحههای تقویم کودکی و نوجوانیاش یکی پس از دیگری ورق خورد و او را به مراحل سفید و سیاه زندگی رساند اما آنچه در تمام این سالها در گوشش طنین میانداخت صدای گرم مادری بود که در دل آرزوی موفقیت او را میپروراند و دستان مهربانش را یارای لحظههای او قرار داده بود تا بداند برای رسیدن به سکوی موفقیت تنها نیست.رای او مهم نبود که در خانه همبازی ندارد. آنقدر با پدر و مادر و رشته ورزشی محبوبش سرگرم بود که هیچگاه این خلأ را احساس نکرد.
فاطمه اکرمی این روزها علاوه بر موفقیت در رشته ژیمناستیک به عنوان یک دختر موفق در رشته ورزشی پارکور شناخته شده است. به همین بهانه ایران با این دختر پرنده ایرانی گفتگویی انجام داده که در ادامه می خوانید.
معلمی به نام مادر
نهمین روز از آخرین ماه زمستان به دنیا آمد. دختری خجالتی بود، به همین دلیل در شش سالگی كه با ورزش ژیمناستیك آشنا شده بود تا یك ماه در باشگاه گریه میكرد اما باز هم مادرش بود كه تلاش میكرد او را مجذوب این ورزش كند. در مورد یكی از خاطرات كودكیهایش میگوید: یك سال از زمانی كه با ژیمناستیك آشنا شده بودم میگذشت. یك روز برای اینكه بیشتر بازی كنم شروع به بهانهگیری كردم تا باشگاه نروم. از آن روز تا یك سال تنبیه شده بودم و دیگر از باشگاه خبری نبود. مادرم این كار را كرد تا مطمئن شود من به این ورزش علاقه دارم یا نه و اینكه خودم از او بخواهم مرا دوباره به كلاس ژیمناستیك ببرد. یقین دارم این حركت مادرم باعث شد من به این ورزش علاقهمند شوم و اكنون بگویم ژیمناستیك در خون من است.
درس استقامت
مدرسه شروع شده بود و من مصمم تر ار قبل ژیمناستیك را دنبال میكردم. كمكم شركت در مسابقات اردوها هم به آن اضافه شده بود و از 9 ماه سال تحصیلی تقریباً سه، چهار ماه را سر كلاسها حاضر میشدم و با همكاری مسئولان مدرسه به درس و ورزش توأم با هم میرسیدم اما هیچ گاه یكی را فدای دیگری نكردم و اكنون هم به ورزش در كنار درس اهمیت میدهم.فاطمه اكرمی كه در حال حاضر دانشجوی رشته سختافزار كامپیوتر است ضمن بیان این جملات ادامه داد: اگر همراهی پدر و مادرم نبود، نمیتوانستم مسیر زندگیام را به درستی انتخاب كنم و بدون شك اگر جدیت هایشان نبود نمیتوانستم جسارت انجام حركات ورزشی پاركور را پیدا كنم. وی با یادآوری خاطره فراموشنشدنی آن روز گفت: سال 86 بود كه برای تمرین ژیمناستیك رفته بودم و به دنبال یكی از حركات كه به درستی انجام نشده بود دچار شكستگی بسیار شدید از ناحیه پا شدم و زمانی كه مرا به بیمارستان رساندند خانوادهام را در جریان موضوع قرار دادند.
در شرایط خوبی نبودم و همه انتظار داشتند مادرم بعد از دیدن این صحنه تمركز و توان خود را از دست دهد اما او در كمال ناباوری من و پرستاران، ملحفه سفید را كنار زد و با دیدن وضعیت پای من تنها گفت اگر بیشتر دقت میكردی اینطور نمیشد. اگر آن روز مادرم با قدرت عمل نمیكرد من هم نمیتوانستم به سرعت با این موضوع و مشكلات پس از آن كنار بیایم. دوره خیلی سختی بود، آب درمانی و فیزیوتراپیهای هر روزه خستهكننده بود اما از مادرم یاد گرفته بودم قوی باشم و همین باعث شد یك سال بعد از آن حادثه تلخ در مسابقات شركت كنم و مقام نخست را كسب كنم.
رنگ جدید انتخابها
این بانوی جوان به سراغ ورزشی رفته كه كمتر دختری آن را انتخاب می کند و تا به امروز عناوین و مقامهای متعددی به دست آورده است كه از میان آنها میتوان به كسب دو مدال طلا و یك مدال نقره در مسابقات ژیمناستیك سال 1386 اشاره كرد كه مربوط به كشورهای اسلامی بوده و شركتكنندگان آن از كشورهای عراق، سوریه، سودان و… حضور داشتند. وی از سال 1383 راهی مسابقات شده و قهرمانیهای كشوری زیادی را در ورزش ژیمناستیك به خود اختصاص داده است اما از دو سال قبل، انتخابهایش رنگ دیگری به خود گرفت. این بار قرار بود تمام وسایل سطح شهر و پیرامون خود را به شكل یك مانع ببیند و این توانایی را درخود ایجاد كند كه از این موانع عبور كند.در این رابطه میگوید: دو سال گذشته به تشویق یكی از هم دانشگاهیهایم وارد این رشته ورزشی شدم. همان ساعتها و روزهای اول به او نشان دادم كه توانایی انجام حركات سخت پاركور را دارم. این رشته ورزشی و حركات هوایی آن شباهت زیادی به حركات ژیمناستیك دارد و به نوعی به صورت زنجیروار به ورزشهای دیگری متصل است. در واقع حركات پاركور تكنیكهای رد موانع را به فرد میآموزد كه البته به آمادگی بدنی خوبی نیاز دارد.
آنچه در این رشته ورزشی مهم است و یك ورزشكار را از سایرین متمایز میكند قدرت خلاقیت او است. هر چه یك ورزشكار بتواند خلاقیت را چاشنی حركاتی كه انجام میدهد كند موفق تر خواهد بود. درست همان كاری كه فاطمه اكرمی انجام میدهد. او میگوید: در خیابان كه راه میروم هر جایی را كه احساس كنم مكان مناسبی برای انجام این حركات است انتخاب میكنم و از میله تعبیه شده بالای یك دیوار گرفته تا ماشین و دیوار خانهها و پشتبامهایشان را به شكل یك مانع برای انجام حركات پاركور میبینم و تا به امروز هم هر كسی اجرای این حركاتم را دیده مرا تشویق کرده است.
پایگاه آرامش
تجربه هیجان، لذت بخش است اما كافی است مزه آن را زیر زبانت احساس كنی تا دیگر نتوانی از انجام حركات پر از هیجان دست بكشی. فاطمه اكرمی طعم هیجان را در ورزش ژیمناستیك و انجام حركات سخت آن تجربه كرده و با ورزش پاركور به آن تجربه شدت بخشید. البته حیطه فعالیتهای او تنها به اینجا ختم نمیشود چرا كه او سقوط آزاد را نیز تجربه كرده است. با چتر از ارتفاع 4 هزار متری پریده و سه دوره آموزشی این رشته ورزشی را در خارج از كشور گذرانده و موفق به كسب گواهینامه و قدم نهادن به دنیای حرفهای سقوط آزاد شده است.
او كه اكنون مربی ژیمناستیك و پاركور است میگوید: این دورههای سخت و مشكل را گذراندهام تا به نیاز درونم پاسخ دهم و آرامش را به وجودم هدیه كنم.
همیشه به ورزشهای پر هیجان و البته گاهی هم خطرناك علاقه داشتهام، به همین دلیل در سال جدید اسكی روی آب را دنبال كردهام و قصد دارم در ورزش موتورسواری و رالی هم تجربههای خوبی كسب كنم.این بانوی ایرانی پس از این سالها آموخته است دلتنگیهایش را كجا ببرد، هر بار كه دلش میگیرد آرامش و توان دوبارهاش را از خدایی میخواهد كه تمام این استعدادها را به او ارزانی داشته و بعد از آن پرش از ارتفاع و ورزشهای مهیجی مثل بانجی جامپینگ را بهترین گزینه برای آرامش جسم و روحش میداند.