نمره دادن به درد رایج ترین روش ارزیابی درد است

عضو گروه پژوهشی درد جهاد دانشگاهی گفت متداول ترین و شایعترین روش ارزیابی و مدیریت درد نمره دادن به درد از لحاظ میزان شدت آن است.

 

دكتر “علی بیداری” عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشكی ایران در گفت وگو با خبرنگار علمی ایرنا افزود یكی از روش های مورد استفاده در این نوع ارزیابی، نمره دادن به درد از عدد صفر تا ده است.

 

دراین روش بیمار بنا بر احساسی كه نسبت به درد خود دارد عددی بین صف ر تا ده را انتخاب می كند و در ارزیابی های بعدی نیز با نمره دادن به درد خود، تفاوت آن در طول زمان مقایسه می شود.

 

دكتر بیداری گفت نمره دادن به درد در مانیتورینگ مدیریت درد خیلی مهم است كه این نمره دادن با استفاده از یك خط كش ده سانتی متری انجام می شود عدد بیان كننده شدت درد یا توسط خود بیمار گفته می شود و یا اینكه پزشك از بیمار سوال می كند و او جواب می دهد.

به گفته وی ارزیابی درد در گروهی از افراد از جمله افراد مسن، كودكان خردسال كه قادر به بیان درد نیستند و در بیماران سرطانی و همچنین بیمارانی كه در برقراری ارتباط مشكل دارند به سختی قابل انجام است.

 

دكتر بیداری دراین خصوص توضیح داد در مورد سالمندان چون تصورشان بر این است كه باید درد را تحمل كنند در خیلی از موارد با وجود درد هیچ شكایتی ندارند و حتی می گویند درد ندارند.

 

وی افزود در مورد این افراد پزشك با توجه به تغییرات رفتاری بیمار و یا نحوه فعالیت او و همچنین با كمك همراه بیمار به وجود درد در بیمار پی می برد.

دكتر بیداری با بیان اینكه استاندارد اصلی ارزیابی درد گفتار خود بیمار است افزود درمانگر در ارزیابی درد به دنبال این است كه به علت ایجادكننده درد پی ببرد.

 

به گفته وی یكی از نكات مهم در ارزیابی درد پی بردن به نظر و هدف بیمار در كنترل درد است به اینصورت كه بیمار ترجیح می دهد برای تسكین درد خود از چه روش درمانی استفاده كند و آیا تمایل به استفاده از دارو دارد یا خیر.

 

وی افزود با توافق پزشك و بیمار باید از یك روش مناسب استفاده كرد و این روش كه پزشك سریعا برای تسكین درد داروهای مسكن تجویز كند، تاثیر چندانی در كاهش درد بیمار ندارد.

دبیر علمی اولین سمینار سراسری مدیریت درد اضافه كرد بیماری كه با وجود درد از داروهای مسكن استفاده نمی كند نشانگر این است كه درد او به خوبی توسط پزشك مورد ارزیابی قرار نگرفته است.

 

وی گفت ارزیابی بالینی نخستین و مهمترین اقدام تشخیصی در بیمار مبتلا به درد محسوب می شود كه در همین راستا نحوه اخذ شرح حال، معاینات بالینی و بررسی های تشخیصی در بیماران مبتلا به درد مزمن تا حد زیادی به شكایات و علایم هر بیماری بستگی دارد.

وی افزود انجام معاینات بالینی كامل حتی اگر مرتبط با شكایت بیمار نباشد ضروری است و انجام معاینات عصب شناختی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

 

به گفته این پزشك، محدود كردن معاینه به ناحیه خاص مورد شكایت بیمار می تواند منجر به از دست دادن سرنخ های مهم تشخیصی شود.

 

پایگاه فرهنگی هنری تکناز