چند قالب گچی از بینی انسان به دیوارهای ساختمان های مختلف در منطقه سوهو، در یکی از بخش های داخلی لندن، چسبیده است. این بینی ها توسط هنرمند «ریک باکلی» در سال 1997 به عنوان شکلی از اعتراض به افزایش استفاده از دوربین های مداربسته در سراسر خیابان های لندن نصب شد.
این دوربین های امنیتی انتقادهای بسیاری را از سوی محله های مختلف برانگیختند، زیرا بسیاری از مردم آن ها را به عنوان گام بزرگی در راستای جامعه «برادر بزرگ» می دیدند. در رمان ۱۹۸۴، برادر بزرگ نماد و چهرهٔ نظام حکومتی است که به اشکال گوناگون، بر زندگی طبقات مختلف مردم، نظارت و کنترل دارد. با الهام از فعالیت های چریکی موقعیت گراها، ریک باکلی تصمیم گرفت قالب های گچی و پلیمری بینی خود را در خیابان های مختلف لندن نصب کند باکلی با استفاده از چسب 35 بینی را به ساختمان های عمومی مهم شهر چسباند و دقت کرد که رنگ بینی با رنگ هر دیوار مطابقت داشته باشد. باکلی بعد از اتصال بینی به عنوان شاهد انجام ماموریت عکس می گرفت و بی سروصدا دور می شد. بسیاری از بینی ها در عرض چند روز پیدا و برطرف می شدند و بقیه باقی ماندند.
باکلی تا سال 2011 این کار را به شکل راز نگه داشته بود. در طول این سال ها اسطوره ها و افسانه های زیادی درباره این بینی ها گفته شد. مشهورترین این افسانه ها «هفت بینی سوهو» است که طبق آن هرکسی که بتواند محل هر هفت بینی را پیدا کند، ثروتمند می شود. افسانه دیگری می گوید این بینی ها از بینی ناپلئون مدل گرفته شده اند و سربازان سوار بر اسب برای خوش شانسی خود را به آن می مالیدند. داستان دیگری می گوید بینی ادای احترامی به دوک ولینگتون است و داستان دیگر ادعا می کند این بینی یدکی مجسمه نلسون بالای ستونش در مقابل میدان ترافالگار است و داستان های بی شمار دیگر..