چشم چرانی

مجموعه : دینی
چشم چرانی یكی از گناهان بزرگ و دارای پیامدهای بسیار بدی برای فرد و جامعه است‌. این گناه به حدی زشت است كه در روایات از آن به عنوان زنای عین نام برده شده است‌ .

عواملی چند در چشم چرانی افراد مؤثر است از جمله ضعف ایمان‌- كنترل نكردن فكر- مشاهده فیلم‌هایی كه در آن شئونات اسلامی رعایت نشده است- پوشش نامناسب اعضای خانواده‌ -پوشش‌های نامناسب مردان و زنان در جامعه‌.

خداوند متعال به مرد و زن خداپرست میفرماید:به مردان مؤمن بگو  چشم‌های خود را از نگاه نامحرمان‌ فرو گیرند و به زنان با ایمان بگو چشم‌های خود را از نگاه هوس آلود فرو گیرند.و در جای دیگر میفرماید:

 و خداوند چشم‌هایی را كه به خیانت‌، گردش میکند میداند و از آن چه در سینه‌ها پنهان است با خبر است‌.اگر اسلام‌، چشم چرانی را حرام كرده است به خاطر خطرات و آثار شومی است كه برای افراد دارد. اساساً در اسلام‌، همه اوامر و نواهی الهی به خاطر مصلحتی است كه متوجه مكلف است‌.

 اگر انسان بخواهد پاك بماند، اگر بخواهد در دام شیطان نیفتد كه یك نگاه ممكن است فتنه‌ها و آتش‌ها را روشن كند باید نسبت به دستورات الهی سخت متعبد باشد به همین خاطر است كه خداوند حكیم‌، بعد از نهی از نگاه به نامحرم میفرماید:

 این برای آن‌ها پاكیزه‌تر است‌، خداوند از آن چه انجام میدهید، آگاه است امام باقر میفرماید: هر چشمی روز قیامت گریان است‌ جز سه چشم‌: چشمی كه در راه خدا شب را بیدار باشد و چشمی كه از ترس خدا گریان شود و چشمی كه از محرمات خدا بسته شود.

رسول اكرم‌میفرماید: نظر به نامحرم‌، تیری از تیرهای زهرآلود شیطان است‌.نگاه شهوت آلود، حرام است‌ خواه نگاه كننده مرد باشد یا زن‌ خداوند ابتدا خطاب به مردان میفرماید:  به مؤمنان بگو چشم‌های خود را از نگاه به نامحرم‌ فرو گیرند.

 و سپس خطاب به زنان مؤمن میکند و میفرماید: و به زنان با ایمان بگو چشم‌های خود را از نگاه هوس‌آلود فرو گیرند.برخی از راهبردهای عملی برای پرهیز از نگاه به نامحرم عبارتند از:

دوری كردن از اختلاطهای غیرضروری‌ با نامحرم-معاشرت و رفاقت با صالحان و دوری كردن از رفاقت با نااهلان و شركت نكردن در جلسات خصوصی كه احتمال فساد در آن است- ا‌شتغال به فعالیت‌های ورزشی و علمی‌-  تمرین و ممارست‌ِ دوری كردن از نگاه به نامحرم تا حدّ عادت‌- .

توجه بیش‌تر به عبادت‌، مخصوصاً نماز، تلاوت قرآن‌، دعا و نیایش‌، توسل به امامان معصوم‌: و تفكر و اندیشه‌ از دیدگاه یك مؤمن واقعی‌ تمام عالم‌، محضر خداست و همه كارها در حضور او انجام می‌گیرد:الم یعلم بان الله یری: آیا انسان نمیداند كه خدا همه چیز را میبیند. آری‌ همین شرم و حضور برای دوری از گناهان كافی است‌.