اشعار استاد صابر کرمانی

هر که می بیند مرا، گوید پریشانی چرا

                                                    در کمند اضطراب عشق حیرانی چرا

                   عقل دوراندیش را کردی رها، دیدی بلا

                                                    عاشق و شوریده سر، حیران و پژمانی چرا

                   گشته ام بیمار عشق و داغدار و دل فکار

                                                    آشنای دل بپرسد زار و نالانی چرا

                   خنده ام بی اختیار و گریه ام از بی خودیست

                                                    هر کسی پرسد ز من خندان و گریانی چرا

                   زیر این طاق بلند آسمان دلشاد کیست

                                                    بی سبب در بند عیش و شادیِ جانی چرا

                   لذتی بالاتر از اندوه و درد عشق نیست

                                                    در خیالِ چاره و در فکرِ درمانی چرا

                   هر که را مهر و محبت نیست بیجا زنده است

                                                    در خمارِ عشقِ دل، صابر پشیمانی چرا

پایگاه فرهنگی هنری تکناز