بربرها (اروپاییان)

در یک شب تابستانی در سال ۴۱۰ میلادی، «ویزیگوت» ها به شهر روم حمله کردند و به مدت سه روز بربرهای گرسنه، خانه های ثرومندان را چپاول نمودند. در طول ۸۰۰ سال، این اولین باری بود که رم مورد مورد حمله قرار گرفته بود. با انتشار خبر از این واقعه در سراسر قلمرو امپراتوری، مردم تصور کردند که دنیا به پایان خود رسیده است. حقیقتی که احساسات کمتری بر می انگیخت این بود که امپراتوری روم غربی، مدت زمانی بود که رو به زوال نهاده بود.

دلایل سقوط

تا سال ۴۰۰ میلادی، جمعیت رم به شدت کاهش یافته بود. دلیل این کاهش روشن نیست، اما ممکن است بر اثر طاعون با الودگی های سربی حاصل از به کارگیری لوله های آب سربی و یا ظروف غالبی سربی باشد. با این جمعیت کم، جمع آوری مالیات لازم برای اداره امپراتوری و دفاع از مرزهای طولانی آن مشکل بود. تولید محصولات کشاورزی نیز کاهش یافته بود، و حاکمان رم مجبور بودند برای تهیه غذا بع استانهایشان در شمال آفریقا اتکا کنند.

حمله دریایی واندال ها

حتی بعد از چپاول رم بدست «ویزیگوت» ها، شهر هنوز تا حدی آرام و امن بود. این بدان خاطر بود که نیروی دریایی رم اداره آبراههای که در دریایی مدیترانه برای تجارب و حمل و نقل مواد غذایی مورد استفاده قرار می گرفتند را در اختیار خود داشت. اما بعد از آنکه واندال ها در سال ۴۲۹ میلادی سواحل شمال آفریقا را فتح کردند، شهر روم محاصره شده و از منابع غذایی خود جدا گشت. در سال ۴۵۵ میلادی، واندال ها موفق شدند که با استفاده از نیروی دریایی خود به شهر رم حمله کنند. اما شهر رم علی رغم وضعیت دشوار وضعیفش، هنوز تسلیم نشده بود.

در سال ۴۷۶ میلادی، آخرین امپراتور روم غربی توسط فرمانده سپاهان، «ادواسر» که یک بربر بود، از قدرت کنار زده شد. بدینسان، امپراتوری روم غربی، تحت سلطه بربرها قرار گرفت.

حقایق ثبت شده

یک زمین دار رومی که مجبور شده بود «به بربرهای بورگاندی»غذا بدهد، از غول های پر سر و صدایی که دهانشان بوی سیرو روغن می داد، شکایت می کرد. اما اقوام بورگاندی متمدن تر از اقوام «هون» بودند. گفته می شد که «بورگاندی ها» خون آشام بوده و آنقدر سوار کاری می کردند که به سختی می توانستند راه بروند. رومیها به آتیلا بعنوان «کوتوله ای زشت که وحشیانه به این سو و آن سو نگاه کرده و از ترساندن مردم لذت می برد»، می نگریستند.

رویدادهای مهم دوران بربر ها

270 میلادی

«گوت» هایاسکادیناوی وارد استان «داسیا» (رومانی کنونی) در امپراتوری روم می شوند و در آنجا به دو گروه تقسیم می شوند «استرگوت» (گوت های شرقی) و «ویزیگوت» (گوت های غربی یا سجاع).

378 میلادی

«ویزیگوت» ها در شهر «آذریانوپل» ترکیه، در حال فرار از دست «هون»ها، علیه سلطه رومیان شورش کرده و امپراتور را که «والنز» نام داشت، می کشتند.

حدود 406میلادی

«واندال» ها (که احتمالا از مناطق بالتیک مهاجرت کرده بودند)از رودخانه راین گذشته و وارد سرزمین «گل» (فرانسه کنونی) می شوند. آنها توسط اقوام «بورگاندی» تعقیب می شوند.

410 میلادی

نیروهای تحت امر «آلارک»، فرمانده «ویزیگوت» ها، با تخریب شهر رم دنیای متمدن را متحیر می کنند.

419 میلادی

«واندال» ها در اسپانیا با استفاده از نیروی دریایی خود، سواحل شمال آفریقا را فتح کرده و راه انتقال مواد غذایی به امپراتوری روم را قطع می کنند.

442میلادی

امپراتوری روم، پادشاه واندال ها، «گایسریک»، در شمال آفریقا بعنوان حاکمی مستقل به رسمیت می شناسد. «بریتون» های رومی آخرین تقاضای خود را برای محافظت در برابر حملات قبایل «آنگل»، «یوت»، و «ساکسون» به رم می فرستند.

451میلادی

«هون» ها به فرماندهی آتیلا به سرزمین «گل» حمله می کنند اما از نیروهای متحد رومی و «ویزیگوت» شکست می خوردند.

452میلادی

آتیلا به ایتالیا حمله می کند، اما قحطی و شیوع بیماری در میان نیروهایش او را مجبور به عقب نشینی به مجارستان می کند.

453میلادی

آتیلا در مجارستان، در حالیکه مشغول طراحی حمله به قسطنطنیه بود، بطور ناگهانی می میرد. امپراتوری و سپاه وی به سرعت از هم می پاشد.

455میلادی

واندال ها تحت فرماندهی «گلیسریک»، شهر رم را غارت می کنند.

476میلادی

آخرین امپراتور غربی تبار روم، رومولوس آگوستولوس ، توسط یکی از فرماندهانش بنام «ادواسر» که بربر بود، بر کنار می شود.

488میلادی

«تئودرویک» از قوم «آستروگوت»، «ادواسر» را شکست داده و یک پادشاهی در ایتالیا بنیان می گذارد.