پرندههای آلاچیقساز نر، با سنگ و صدف درون لانه خود را به نحوی تزیین میکنند که با استفاده از قوانین پرسپکتیو، لانه کوچکتر به نظر برسد. بدین ترتیب، مادهها تصور میکنند که آنها جثه بزرگتری دارند.
خبر:حیوانات مختلف، روشها و آیینها متفاوتی برای جفتگیری و انتخاب جفت دارند. در بسیاری از گونهها قاعده بر این است که نرها تمام تلاش خود را برای جلب توجه مادهها به کار گیرند. مادهها هم در گونههای مختلف، معیارهای متفاوتی برای انتخاب زوج مناسب خود دارند، از رنگ و اندازه گرفته تا مهارتهای مبارزه و خوشصدایی. ظاهرا در پرندههای آلاچیقساز، قد و قواره نرهاست که به چشم مادهها میآید.
پرندههای آلاچیقساز، لانههایی بافته شده از چوب درست میکنند که یک آلاچیق را تداعی میکند. آنها درون آلاچیق خود فضایی درست میکنند و این فضا را با سنگ و صدف و خلاصه هر چیزی که پیدا کنند تزئین مینمایند. اما به نظر میرسد که این تزئینات بیمنظور نیست!
به گزارش نیوساینتیست، بررسی دقیق محل و نحوه قرارگیری تزئینات درون لانه ۳۳ پرنده آلاچیقساز نشان میدهد که همه نرها سنگها و سایر اشیا را به نحوی چیدهاند که وقتی روی آنها قرار میگیرند به چشم مادهها بزرگتر بیایند.
محققین حتی ترکیب تزئینات درون ۱۵لانه را به هم زدند و متوجه شدند که پرندهها ظرف دو هفته باز همه اجسام را به رسم خودشان جابهجا کردند و از نو چیدند. بنابراین چیدمان داخلی لانه خیلی برای پرندههای نر اهمیت دارد و مشخصا دوست نداشتند که ترکیب آن به هم بخورد. اما چرا؟
ما انسانها و به نحو مشابهی پرندهها، برای تشخیص فاصله از زاویه عمودی بین نقطه بالایی و پایینی اشیا استفاده میکنیم و انتظار داریم هر چه جسمی از ما دورتر شود، این زاویه هم کمتر شود. با همین اصل، میتوان خطاهای دیداری درست کرد.