درمان تنگی کانال نخاعی کمر وعمل دیسک کمر با لیزر در کرج

علت فتق دیسک کمر چیست؟

فتق دیسک به دلیل فرسودگی و پارگی‌هایی که در طی سالیان متمادی روی دیسک ایجاد می‌شوند یا در اثر آسیب‌دیدگی‌هایی نظیر زمین خوردن یا تصادفات رانندگی اتفاق می‌افتد. با ضعیف شدن دیواره دیسک، برخی حرکات مانند خم شدن یا چرخیدن یا بلند کردن اجسام سنگی باعث ابتلا به فتق دیسک کمر می‌شوند. با افزایش وزن، دیسک باید وزن بیشتری را تحمل کنند که احتمال فتق دیسک را افزایش می‌دهد. افرادی که بین 35 تا 45 سال دارند بیش از سایر افراد در معرض ابتلا به فتق دیسک هستند زیرا محتویات مایع محافظ در این افراد کاهش یافته و باعث کاهش انعطاف‌پذیری دیسک و افزایش احتمال رگ به رگ شدن می‌شود.

جراحی لیزر ستون فقرات چیست؟

جراحی لیزر ستون فقرات نسبت به “جراحی باز” یک جراحی با تهاجم کمتر در ستون فقرات است که در آن برش های کوچکی به طول کمتر از یک اینچ برای دسترسی به ساختارهای ستون فقرات ایجاد می‌شود. در مقایسه با جراحی پشت باز، که در آن یک برش بزرگ از پشت به منظور دسترسی به ستون فقرات ایجاد می‌شود، روش‌های کم تهاجمی باعث ایجاد زخم کمتر و همچنین آسیب کمتر به ساختارهای اطراف می‌شوند و اغلب منجر به درد کمتر و زمان درمان کوتاه‌تر می‌گردد.

آنچه “جراحی با لیزر ستون فقرات” را از سایر روش‌های کم تهاجم متمایز می‌کند این است که از پرتو لیزر به جای سایر ابزارهای جراحی برای برش ساختارهای ستون فقرات استفاده می‌شود. با این حال، هنوز هم، برش اولیه از طریق پوست با یک چاقوی جراحی معمول انجام می‌شود.

واژه لیزر (LASER) مخفف تقویت نور با تحریک انتشار تابش است. لیزر یک پرتو متمرکز از نور است که می‌تواند گرمای شدیدی را برای برش در بافتهای نرم، به ویژه در بافتهای آبدار مانند دیسک های ستون فقرات ایجاد کند. لیزرها هنگام تماس با استخوان، جرقه های لحظه‌ای ایجاد می کنند که می‌تواند به ساختارهای اطراف آسیب برساند و نمی‌تواند برای برش استخوان که برای بسیاری از جراحی های ستون فقرات لازم است استفاده شود.

جراحی لیزر ستون فقرات در درجه اول برای انجام دیسکتومی استفاده می‌شود، دیسکتومی یک تکنیک جراحی است که در آن قسمتی از برآمدگی یا بیرون زدگی دیسک را که به ریشه های عصبی اطراف فشار می آورد، برمیدارند. این فشار باعث فشردگی ریشه عصب می‌شود و در نتیجه دردی موسوم به سیاتیک را ایجاد می‌کند.

تنگی کانال نخاعی کمر

آیا هر تنگی کانال نخاع کمری احتیاج به جراحی دارد؟

جواب این سوال منفی است. بسیاری از بیماران با درمان‌های دارویی، ورزش و فیزوتراپی علایم قابل کنترل دارند و تا حدود 50% از دردها و علایم بیماران بهبود پیدا می‌کند: ورزش‌ها با هدف کنترل و تقویت عضلات اطراف ستون فقرات است.

به ندرت بیماران با اختلال در فعالیت فیزیکی و روزمره، دردهای غیرقابل کنترل با روش‌های فوق‌ و بیماران با علایم ادراری و اختلال جنسی نیاز به جراحی دارند.

سوال دیگر مطرح شده بیماران این است که :

آیا من بیرون زدگی دیسک دارم یا تنگی کانال نخاع ؟

پاسخ این است که تنگی کانال نخاعی کمر ترکیب چند عارضه در کانال نخاعی می‌تواند باشد:

بیرون‌زدگی دیسک

افزایش ضخامت لیگامان زرد

افزایش ضخامت استخوان

ایجاد تغییرات و تخریب مفصل فاست

جا به جایی مهره‌ها روی هم

بنابراین تنگی کانال نخاعی می‌تواند یک مورد با ترکیبی از موارد فوق باشد. بنابراین ممکن است بیمار در مواجهه با پزشک با هر کدام از این واژه‌ها در خصوص بیماری خود رو به رو شود.

عمل جراحی سندروم تونل کارپال (CTS)

عصب مدیان (عصب میانیMedian Nerve ) در ناحیه مچ دست از زیر بافت همبندی مچ دست و از روی استخوانهای مچ عبور می‌کنند. محل عبور هشت تاندون سطحی و عمقی دست و تاندون بلند شست به همراه عصب مدین تونل کارپال نامیده می شود. اگر به هر دلیلی این فضای تونل کارپال تنگ شده باشد به این عصب فشار وارد شده و اختلالات حسی و حرکتی در انگشتان دست بروز می‌کند؛ که به این بیماری سندرم کارپال تونل گفته می‌شود.

هر عاملی که باعث کاهش اندازه تونل یا افزایش حجم بافت های داخل تونل شود، علائم بیماری را ایجاد می‌کند.

شیوع این بیماری در خانم های خانه‌دار، آرایشگران، کاربران کامپیوتر، نگارگران، قصاب ها و مکانیک های خودرو و رانندگان ماشین های سنگین و بطور کلی کسانی که کار سنگین دستی انجام می دهند، بیشتر است.

از علل بیماری میتوان به: دیابت و بارداری و اختلالات تیروئید(کم کاری تیروئید) ، شکستگی‌ها، دررفتگی‌ها، استئوفیت‌های استخوان های مچ، تومورها، کیست‌ها و حرکات تکراری مچ و انگشتان اشاره نمود.

سندروم تونل کارپال معمولا به آهستگی و با علائمی مانند سوزش، خارش، سوزن سوزن شدن یا بی حسی در کف دست و انگشتان، شروع می شود. علائم این عارضه معمولاً در طول شب شدید تر شده و خواب بسیاری از افراد مبتلا را مختل می کند. بسیاری از افراد احساس می کنند که برای رهایی از علائم، باید دست خود را تکان دهند.

تشخیص قطعی این سندرم با رد علل دیگر از جمله مشکلات ستون فقرات، کم کاری تیروئید و دیابت انجام می شود. پس از رد موارد فوق با گرفتن نوار عصب و عضله می توان این سندرم را به طور قطعی تشخیص داد. درجات خفیف این سندرم با بستن آتل فانکشنال CTS قابل درمان است، ولی در موارد متوسط تا شدید که هنوز عضلات عضو درگیر تحلیل نشده، انجام عمل جراحی CTS به منظور آزاد سازی عصب انجام می شود.