نواختن ویولن در متروی ﻭﺍﺷﻨﮕﺘﻦ + عکس

ﯾﮏ ﺯﻥ ﭘﻮﻝ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻼﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﻗﻒ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ . ﻣﺮﺩ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺗﮑﯿﻪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻮﺵ ﺩﺍﺩ ، ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ . ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺳﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﺍﯼ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ . ﻭﻟﯽ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻢ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺮﺩ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺭ ﻣﯽ ﺷﺪ ، ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻭﯾﻮﻟﻨﯿﺴﺖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﯾﺪ . ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﭽﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﺸﺎﺑﻬﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻫﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﯾﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ 45 ﺩﻗﯿﻘﻪ ﮐﻪ ﻧﻮﺍﺯﻧﺪﻩ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﻧﻮﺍﺧﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺶ ﻧﻔﺮ ﻣﺪﺕ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻮﺵ ﮐﺮﺩﻧﺪ .

ﺑﯿﺴﺖ ﻧﻔﺮ ﭘﻮﻝ ﺩﺍﺩﻧﺪ ، ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﻗﻒ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ، ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻉ 32 ﺩﻻﺭ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻭﯾﻮﻟﻨﯿﺴﺖ ﺟﻤﻊ ﺷﺪ . ﻣﺮﺩ ﻧﻮﺍﺧﺘﻦ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩ ، ﺍﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻗﻄﻊ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻧﺸﺪ ، ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﺍﺯﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﺎﺧﺖ ﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺟﺎﺷﻮﺁ ﺑﻞ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺩﺍﻥ ﻫﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩ ﻣﺘﺮﻭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻭ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﺗﺮﯾﻦ ﻗﻄﻌﺎﺕ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻭﯾﻮﻟﻦ ﺍﺵ ﮐﻪ ﺳﻪ ﻭ ﻧﯿﻢ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺩﻻﺭ ﻣﯽ ﺍﺭﺯﯾﺪ ، ﻧﻮﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ . ﺍﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪ ، ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﻗﺒﻞ ﻫﻤﯿﻦ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺟﺎﺷﻮﺁ ﺑﻞ ﺩﺭ ﺑﻮﺳﺘﻮﻥ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﮐﻨﺴﺮﺗﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻗﯿﻤﺖ ﺑﻠﯿﻂ ﻭﺭﻭﺩﯼ ﺍﺵ 100 ﺩﻻﺭ ﺑﻮﺩ .

ﺍﯾﻦ ﯾﮏ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺍﺳﺖ . ﻭﺍﺷﻨﮕﺘﻦ ﭘﺴﺖ ﺩﺭ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﯾﮏ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺎ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﺩﺍﺭﮎ ، ﺳﻠﯿﻘﻪ ﻭ ﺗﺮﺟﯿﺤﺎﺕ ﻣﺮﺩﻡ ، ﺗﺮﺗﯿﺒﯽ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﺎﺷﻮﺁ ﺑﻞ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﺎﺷﻨﺎﺱ ﺩﺭ ﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩ ﻣﺘﺮﻭ ﺑﻨﻮﺍﺯﺩ ﺗﺎ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻣﺤﯿﻂ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﻭ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﺎ ﻣﻨﺎﺳﺐ ، ﺁﯾﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ ؟ ﺁﯾﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻗﺪﺭ ﺩﺍﻧﯽ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺗﻮﻗﻒ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ؟ ﺁﯾﺎ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﻧﺒﻮﻍ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﻏﯿﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮﻩ ، ﮐﺸﻒ ﮐﻨﯿﻢ ؟ﻧﺘﯿﺠﻪ : ﻭﻗﺘﯽ ﻣﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻮﺍﺧﺘﻦ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻫﺎﯼ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﻧﯿﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺩﺍﻥ ﻫﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﺎ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺳﺎﺯﻫﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﯾﻢ ﭘﺲ ﺣﺘﻤﺎ ﭼﯿﺰﻫﺎﯼ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﮎ ﺁﻧﻬﺎ ﻏﻔﻠﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ چرا برخی افراد در زندگی خود غفلت میکنند چرا افرادی نظیر خودمان روی خوش زندگی را نادیده میگیریم؟ و این موضوع چندان خوشایند نیست.